Het mythologische genre van de schilderkunst is een soort historische richting van de beeldende kunst; de hoofdthema's van de werken zijn heldendichten, mythen, sprookjes en de heilige geschiedenis van het volk. Het verhaal gaat niet over hedendaagse kunstenaar gebeurtenissen, niet over verschijnselen die daadwerkelijk hebben plaatsgevonden, maar over de legendes waarop het mythologische systeem van een bepaald volk is gebaseerd:

Verhaal

Anders van religieus genre de afwezigheid van een bijbels element in de thema’s van de schilderijen. Epische en sprookjesachtige plots waren aanwezig in de werken van kunstenaars uit West-Europa, Rusland en de VS. De meeste voorbeelden van schilderijen uit de middeleeuwen behoren tot de mythologische of religieuze stromingen van de historieschilderkunst.

Kenmerkende kenmerken zijn ook de neiging om echte plots te verzadigen met fantastische, mythologische details.

Geschiedenis schilderij

Renaissance Tijdens de Renaissance verwierf de schilderkunst allegorische betekenis , en religieuze en epische onderwerpen werden symbolisch. Vertegenwoordigers van de Renaissance plaatsten bepaalde morele en ethische problemen op de eerste plaats, die ze probeerden op te lossen met behulp van de schilderkunst, probeerden de essentie van verschijnselen en processen uit te leggen, met behulp van de epische thema's van hun werken en mythologische helden

. Tijdens de Renaissance verandert de mythe van een sprookjesachtig literair werk in een betekenisvol verhaal dat bedoeld is om het morele niveau te verhogen.

In de 18e – 19e eeuw Kenmerkend is dat er tijdens de 18e en 19e eeuw een sterke toename was van de belangstelling voor de geschiedenis van de oudheid, vooral die van het Romeinse Rijk. Het sprookjesachtige mythologische genre verwerft politieke subtekst , wordt onderdeel van de ideologie van de heerser van een bepaalde staat. Tijdens het Derde Rijk waren Duitse legendes en mythen bijvoorbeeld populair. Napoleon was dol op de heldendaden van Alexander de Grote en de kunst van het oorlogvoeren Het oude Rome

. Daarom kreeg de schilderkunst een passend thema.

Karikatuur in de schilderkunst

In de 20e eeuw Aan het begin van de 20e eeuw was er een hernieuwde belangstelling voor volkskunst , etnische motieven, nuances nationale culturen , Daarom episch genre

Symbolisten en avant-gardekunstenaars uit het begin van de 20e eeuw probeerden de beweging te heroverwegen en dogmatisme en academisme achter zich te laten ten gunste van individualisme en moderniteit.

Kenmerken van het genre

Fantastisch en mythologische motieven- een belangrijk thema in de beeldende kunst. Karakteristieke kenmerken van de schilderijen:

• Dynamisch plot;
• Realisme van beeldoverdracht;
• Helderheid, aandacht voor detail;
• Rijke plot, verscheidenheid aan afbeeldingen;
• Bijzondere aandacht voor perspectief, driedimensionaliteit van het beeld.

De meest opvallende werken van het genre worden vertegenwoordigd door de werken van Raphael, Botticelli, Mantegna en Giorgione. Dankzij Poussin, Rubens en Velazquez ontwikkelde de beweging zich actief in de 17e – 19e eeuw. Elke meester benadrukte een bepaald aspect van de beeldoverdracht:

• Rubens en Poussin probeerden het geïdealiseerde beeld van een held, een winnaar, een god te belichamen.
• Velazquez en Rembrandt legden de nadruk op pogingen om het mythologische, sprookjesachtige beeld samen te brengen echte leven. Mythologische en epische beelden zijn niet ideaal.
• Boucher concentreert zich op de pracht, rijkdom en plechtigheid van de gebeurtenis afgebeeld op het doek.

Huishoudelijk schilderij

De basis van de richting wordt beschouwd als de idealisering van beelden. Het mythologische genre is een sublieme kunst, die voornamelijk de normen van de oude esthetiek in acht neemt.

Beroemde artiesten

BIJ. Laurens

Schilder uit Nederland, werkte in Groot-Brittannië. Goede opleiding genoten in thuisland. Kenmerken en karakteristieke kenmerken zijn werken werden beïnvloed Italiaanse schilderkunst. Het hoofdthema van schilderijen in het mythologische genre is cultuur en mythen Het oude Griekenland en Rome. Naast schilderen had Lawrence kennis van archeologie. Dankzij zijn kennis van geschiedenis en archeologie bracht de kunstenaar nauwkeurig de kleding van de Grieken en Romeinen, mythen en wapens over. Schilderijen: "Scapula's en sponzen", "In het atrium van de sauna".

Vertegenwoordiger van rococo en neoclassicisme uit Italië. De eigenaardigheden van zijn schilderij zijn details, hoog niveau aandacht voor detail. Batoni staat bekend om schilderijen in allegorische en mythologische richtingen: "Wulpsheid", "Diana en Cupido".

Kenmerken van de oude Griekse vaasschildering

E. Burne-Jones

Engelse kunstenaar die werkte volgens de Renaissance. Religie en mythologie zijn de belangrijkste interessegebieden van de schilder. Werken: "Het verhaal van Perseus", "Het verhaal van Pygmalion", "De strijd om Perseus met de Draak".

V.A. Bouguereau

Academische kunstenaar uit Frankrijk. Hij had een goede opleiding en werd beïnvloed door de Italiaanse schilderkunst. Hij hield zich bezig met de uitvoering van schilderijen op bestelling. Bouguereau's schilderijen kregen consistent hoge cijfers van critici: "De jeugd van Bacchus", "Nimfen en saters".

Meester van het Russisch realistisch schilderij, werkte in een epische richting. Sprookjesachtige plots en thema's uit mythen domineren zijn werk: "Sirin en Alkonost", "Ivan Tsarevich en de Grijze Wolf", "De Ridder op het Kruispunt". De heldendichten die de basis werden voor de werken van de schilder zijn dat ook bekende voorbeelden Slavische mythologie en legendes.

Ge N.

Russische kunstenaar, realist, portretschilder, meester in religieuze en mythologische schilderkunst. Zijn werk combineerde academische kenmerken en symbolistische invloeden. Schilderijen: “Het hof van koning Salomo”¸ “Tuin van de Hesperiden”.

Allegorie als genre in de schilderkunst

G. Moreau

Beroemde schilder uit Frankrijk, zijn werken zijn beste voorbeeld beeldende kunst uit de late 19e eeuw West-Europa. Werken: “Venus geboren uit schuim”, “Oedipus de Zwerver”.

Mythe en legendes zijn nauw met elkaar verweven het dagelijks leven de gemiddelde persoon. Voor een moderne kijker lijkt het vertellen van mythologische verhalen in schilderijen alledaags, maar kenners die de historische wortels kennen van de opkomst van een genre als oude mythologie in de schilderkunst waarderen ze met bijzondere eerbied de kunst waarmee wereldkunstenaars de creatie van beelden en scènes uit het leven benaderden sprookjesfiguren oude mythologie.

Peter Paul Rubens, Pan en Syringa, 1617. Staatsmuseum, Kassel, Duitsland

Mythe in de Russische taal betekent "legende". En dus de oude mythologie. Waarom antiek? Omdat antigues zich vanuit het Latijn vertaalt als ‘oud’. Waarom in de schilderkunst? Ja omdat levendige beelden en de verbeeldingskracht van de kunstenaar geeft de denkbeeldige karakters een zekere lichamelijkheid en grotere fantasie. Sinds de Renaissance hebben meesters ideeën ontleend aan de plots van de oude mythologie van Griekenland en Rome. Naast de bekende trends was er nog een andere tak: pantheïsme. Bovendien is dit laatste meer kenmerkend voor Helleense (oud-Griekse) meesters. 'Pantheïsme' ontleent zijn naam aan de naam Pan - de god van de natuur, geitachtig en buitensporig wellustig. Zijn beelden waren altijd zonder schaamte voorzien van een rechtopstaande fallus en werden aangetroffen in amuletten, reliëfs en beelden van Griekse paleizen. Het meest bekend bij tijdgenoten was Vrubels schilderij "Pan". De schilderijen die echter in de buurt komen van de ‘echte’ Pan zijn afkomstig van de penselen van Poussin Nicolas (“Pan en Syringa”), Frans Snyders (“Ceres en Pan”) en vele andere auteurs.

Wat betreft de meest voorkomende mythologische legendes, met helden die herhaaldelijk in kinder- en schoolboeken voorkomen: Hercules, Medea en Perseus, Pandora en de Sirenen, krijgt de kijker de kans en een zekere sensatie om plots te overwegen die gebaseerd zijn op oude Griekse en Romeinse verhalen. Dit thema wordt gewaardeerd in de werken uit de renaissance en de barok en komt vooral tot uiting in Caravaggin-motieven en de werken van de studenten en volgers van de grote meester. De techniek die gebruikt wordt om te schrijven sprookjesachtige wezens gebaseerd op het spel van licht en schaduw, met een gedempte achtergrond en krachtige lichtstreken van de hoofdpersonen. Met deze techniek kun je de karakters ‘uitrekken’ voorgrond en een nog deprimerender stemming creëren. Maar aan het begin van de 19e eeuw, toen het classicisme de controle over het palet overnam, veranderde de sfeer van schilderijen met mythologische thema's naar lichte en warme kleuren (Gustave Moreau - 'Apollo and the Nine Muses' en 'Thracian Girl with the Head of Orpheus op zijn lier", Gustav Klimt - "Pallas Athena", Hans Makart - "De triomf van Ariadne", enz.).

De doeken worden werkelijk fantastisch en regenboogkleurig. Erotiek sijpelt door in sommige werken, een zekere kinderachtigheid in andere, en allegoricalisme in andere. Bovendien worden allegorie en personificatie in mythologische verhalen het vaakst door meesters gebruikt om hun eigen percepties over te brengen. Om zulke scènes te creëren moesten kunstenaars studeren oude literatuur Verbind, op zoek naar de karakteristieke kenmerken van de personages, de beelden met het boekverhaal. En bovendien hadden de inwoners van het tijdperk waarin de schilderijen werden geschilderd een grote vraag naar dergelijke onderwerpen. Kunstenaars creëerden niet altijd ten behoeve van hun eigen passies, maar eerder in strijd daarmee, waarbij ze nauwgezet mythologische wezens verenigden met aardse dorpelingen en de natuur, waarbij ze hun vaardigheden verweven met de wensen van de kijker om wat een sprookje in werkelijkheid wordt genoemd te zien.

Wie iets wil zien dat niet echt is gebeurd, kan zich wenden tot schilderijen van een bepaald genre. Dergelijke doeken tonen sprookjesachtige wezens, helden van legendes en tradities en folklore-evenementen. Kunstenaars van het mythologische genre schrijven op deze manier.

Hoe je een schilderij tot leven brengt

Om gebeurtenissen weer te geven die hij niet met eigen ogen heeft gezien, moet de meester ongetwijfeld over een uitstekende verbeeldingskracht beschikken en de plot kennen van het werk op basis waarvan hij gaat creëren. Om de kijker de foto leuk te laten vinden, moet je het penseel vakkundig gebruiken, waarna de beelden die in het hoofd van de kunstenaar bestaan ​​tot leven komen en in werkelijkheid een sprookje worden. Meesters die weten hoe ze dit moeten doen, zijn over de hele wereld beroemd geworden. Onder de bekende namen: Botticelli, Vasnetsov, Mantegna, Cranach, Giorgione.

Oorsprong

Het mythologische genre in de kunst ontstond toen mensen niet meer geloofden in wat hun voorouders hen vertelden. Werken gebaseerd op gebeurtenissen uit het verleden werden eenvoudige verhalen waarin het bestaan ​​van hun helden daadwerkelijk in twijfel werd getrokken. Het was toen dat kunstenaars hun verbeelding de vrije loop konden laten en de deelnemers aan oude gebeurtenissen op doek konden weergeven zoals zij zich die voorstelden. Mythologisch genre in beeldende kunst op een bijzondere manier bloeide tijdens de Renaissance. Bovendien werden in elke eeuw verschillende legendes onderwerpen voor creativiteit, gelukkig was er geen tekort aan. Aanvankelijk omvatte het mythologische genre de afbeelding van helden uit het oude Griekenland en gebeurtenissen die verband hielden met hun leven. Geleidelijk aan, in de 17e eeuw, verschenen er scènes met een speciale betekenis in de schilderijen, die de esthetiek beïnvloedden morele problemen, dicht bij de realiteit van het leven. En al in de 19e en 20e eeuw werd het werkterrein van een kunstenaar die in een richting werkte als het mythologische genre bijzonder breed. Keltische, Germaanse, Indiase en Slavische mythen dienen als basis voor het beeld.

Sandro Botticelli

Deze schilder was de eerste die het mythologische genre voor creatie gebruikte. Vóór hem werden onderwerpen van dergelijke thema's gebruikt voor decoratieve decoraties. Particuliere klanten plaatsten bestellingen en bedachten vaak zelf wat afgebeeld moest worden en welke betekenis het zou hebben. Daarom waren ze alleen begrijpelijk voor degenen die dergelijk werk kochten. Het is interessant dat de meester zijn schilderijen zo schilderde dat ze gecombineerd konden worden met meubelstukken of huishoudelijke artikelen. Daarom wordt de ongebruikelijke grootte of vorm van zijn schilderijen gerechtvaardigd door het feit dat alles, samen met het onderwerp waarvoor ze zijn geschilderd, er vrij harmonieus uitzag. Tot zijn werken behoren 'De geboorte van Venus' en 'Lente'. Botticelli gebruikte het mythologische genre ook om altaren te schilderen. Beroemde werken van dit type zijn onder meer “De Annunciatie” van Cestello en samen met Johannes de Doper.

Andrea Mantegna

Het mythologische genre in de beeldende kunst bracht deze kunstenaar bekendheid. In het bijzonder is zijn schilderij "Parnassus" in deze richting gemaakt. Alleen een kenner van de oudheid als Mantegna zou zo'n canvas kunnen creëren vol subtiele allegorieën, waarvan sommige nog steeds niet zijn opgelost. De hoofdplot van de foto is de liefde van Mars en Venus. Het waren hun figuren die de kunstenaar in het midden plaatste. Dit is overspel, dus vond Mantegna het nodig om de verontwaardiging van zijn misleide echtgenoot Hephaestus te weerspiegelen. Hij verliet zijn kamer en ging bij de ingang van de smidse staan, terwijl hij vloeken naar het verliefde stel stuurde. Twee en Mercurius, die bijdragen aan de toenadering van Mars en Venus, zijn ook op de foto aanwezig. Daarnaast zijn er negen dansende muzen afgebeeld die met hun gezang een vulkaanuitbarsting kunnen veroorzaken. Maar rechts van het midden van de foto staat Pegasus. Dit gevleugeld paard Volgens de legende kon hij de uitbarsting stoppen door met zijn hoef te stampen.

Giorgione

De meester schilderde verschillende schilderijen in het mythologische genre. Onder hen is 'Sleeping Venus', dat de auteur niet kon afmaken omdat hij tijdens het creatieproces ziek werd van de pest en stierf. Er bestaan ​​nog steeds geschillen over wie het schilderij heeft voltooid. Ook beroemd is "Judith". Dit schilderij is gebaseerd op bijbels verhaal. Dit thema hield andere kunstenaars bezig, maar op het doek van Giorgione wordt het afgebeeld als bescheiden, zachtaardig en vol waardigheid. Ze stapt met haar voet op het hoofd van Holofernes. Dit negatief karakter, maar zijn uiterlijk stoot de kijker niet af, hoewel op dat moment negatieve helden afgeschilderd als lelijk.

Victor Vasnetsov

De maker van doeken waarop ieders favoriete sprookjes tot leven komen, vertegenwoordigt in zijn werken het mythologische genre van de schilderkunst. Niet voor niets vinden kinderen zijn schilderijen erg leuk. Ze beelden tenslotte helden uit van werken uit de Russische folklore die al sinds de kindertijd geliefd en bekend zijn. Het mythologische genre stelt de kunstenaar in staat zijn verbeeldingskracht te tonen en op canvas weer te geven wat hij zich in zijn verbeelding voorstelt. Maar de werken van Vasnetsov raken de emotionele snaren van een persoon zozeer dat ze in ieder hart resoneren.

Misschien omdat hij ervan hield en de veelzijdigheid van de Russische natuur in zijn werken wist over te brengen. De favoriete berkenbomen van iedereen kunnen je niet anders dan raken met hun stille verdriet. Alles wat iemand in de schilderijen van Vasnetsov ziet, is hem bekend. Herkenbaar zelfs, al waren ze voorheen nergens te zien. De werken van de meester worden niet zomaar afgebeeld, maar leren hoe schoon werk eruit moet zien vrouwelijke schoonheid, mannelijkheid en heroïsche kracht. Daarom is zijn werk bij iedereen bekend. Dit zijn schilderijen als "The Snow Maiden", "Alyonushka", "Bogatyrs", "Ivan Tsarevich en Grijze Wolf", "Koschey de onsterfelijke."

Michail Vrubel

Het mythologische genre is niet minder de basis van creativiteit geworden beroemde schilder Michail Vrubel. Iedereen kent zijn schilderij 'De Zwanenprinses', gebaseerd op het sprookje van Poesjkin. Hoewel het beeld behoorlijk mythologisch is, portretteerde Vrubel zijn vrouw in She Sang in the Opera, waarvoor haar man ook het decor schilderde. De kleuren die de meester gebruikte, vullen het beeld met tederheid en lichtheid. De auteur probeerde het moment over te brengen waarop de vogel verandert mooie prinses. Hij slaagde er behoorlijk in. Nog steeds magisch effect Door zijn schilderijen worden veel mensen fan van zijn werk.

Het mythologische genre is interessant en wekt de verbeelding niet alleen bij de kunstenaar, maar ook bij de kijker. En het allerbelangrijkste: er zijn veel inspiratiebronnen, dus de mogelijkheden voor creativiteit zijn eindeloos.

De mythen van het oude Griekenland zijn de spannende avonturen van goden, helden en kwaadaardige wezens. Ze zijn in alle opzichten interessant.

Dit is entertainment erger dan Hollywood-blockbusters. En de mogelijkheid om het totaal andere wereldbeeld van mensen uit de voorchristelijke beschaving te begrijpen.

We kennen mythen niet alleen dankzij oude auteurs.

Kunstenaars die vóór onze jaartelling leefden, creëerden ook actief fresco's met mythologische onderwerpen. En sommigen van hen hebben het tot op de dag van vandaag overleefd.

Maar bijna 1,5 duizend jaar lang verdwenen mythen uit de kunst.

Ze verschenen pas weer in de schilderkunst in . In de 15e eeuw werden in Rome sculpturen uit de tijd van het Romeinse rijk (kopieën van werken van oude Griekse meesters) opgegraven. De belangstelling voor het oude Griekenland begon te groeien. Het werd modieus en vervolgens verplicht om oude auteurs te lezen.

En al in de 16e en 17e eeuw waren mythen een van de meest populaire onderwerpen in de schilderkunst.

Mythologische schilderijen voor de moderne kijker

Als je in een museum bent, is het onwaarschijnlijk dat je lang blijft hangen bij schilderijen met mythologische onderwerpen. Om één simpele reden.

We zijn weinig bekend met de mythen van het oude Griekenland.

Ja, we kennen Hercules. Heb je gehoord van Perseus en Andromeda? En laten we er een paar noemen oude goden zoals Zeus en Athene.

Maar wie kan er nu opscheppen dat ze tenminste de Odyssee van Homerus hebben gelezen? Ik heb het zelf pas gelezen toen ik 30 jaar oud was.

En als je de plot van de foto niet begrijpt, zal het moeilijk zijn om ervan te genieten. Omdat er een barrière zal ontstaan ​​in de vorm van verbijstering: “Wie zijn al deze mensen?”

Maar als de plot duidelijk is, worden de pittoreske kenmerken van de foto onmiddellijk voor onze heldere ogen onthuld.

Dit artikel is een kleine verzameling mythologische schilderijen.

Ik zal je eerst helpen hun helden en symbolen te begrijpen. En dan gaan we samen genieten van alle voordelen van deze meesterwerken.

Botticelli was de eerste in de geschiedenis Europese schilderkunst(na de oude Grieken en Romeinen) begonnen mythologische helden af ​​te beelden.

De mythologische schilderijen van Botticelli worden soms weinig vleiend picturale strips genoemd. De helden staan ​​op een rij. Ze hebben geen interactie met elkaar. Het enige dat overblijft is het toevoegen van tekstballonnen.

Maar het was Botticelli die 1,5 duizend jaar later als eerste mythen afbeeldde. Dus hij kan het.

Bovendien verhindert deze opstelling op rij niet dat dezelfde ‘Lente’ van Botticelli een van de mooiste schilderijen ter wereld is.

‘Lente’ is ook een van de meest mysterieuze schilderijen. Er zijn veel interpretaties ervan. Ik heb degene gekozen die mij persoonlijk het meest plausibel lijkt. En ze vulde het aan met haar eigen gedachten.

2. Titiaan. Bacchus en Ariadne

Na Botticelli hebben veel kunstenaars tijdens de Renaissance mythen afgebeeld. Maar de meest productieve was Titiaan.

Zijn mythen zijn compleet anders. Dit zijn al specifieke verhalen, zoals ‘De ontmoeting van Bacchus en Andromeda op het eiland Naxos.’

Dit zijn ook onstuimige bewegingen, zoals de sprong van de god van de wijn van een wagen naar de voeten van een schoonheid. Dit zijn emoties die in poses worden uitgedrukt, zoals Andromeda's verbazing en angst. En ook een realistisch landschap, dat de achtergrond vormt voor de helden.

3. Rubens. Perseus en Andromeda

Na Titiaan kwamen mythologische schilderijen eindelijk in de mode. De kunstenaars van volgende generaties leerden alle lessen van de grote meester. Maar ze maakten de composities veel ingewikkelder.

Dezelfde Rubens ‘duwde’ de lichamen van zijn helden letterlijk tegen elkaar aan. En voor ons is een ongelooflijke verwevenheid van armen, hoofden en benen te zien.

Daarom is het zo moeilijk voor ons om te genieten van mythologische schilderijen uit de 17e eeuw. Niet alleen zijn de plots niet altijd bekend, maar ook alle personages moeten gezien worden.

De gouden tijd van mythologische schilderijen is dus de 16e-17e eeuw.

In de 18e eeuw werden ze enigszins verdrongen door de vrij aardse en zoete schoonheden van Rococo.

En tegen het einde van de 19e eeuw werden ze vervangen door realisme en impressionisme. Mythen zijn eindelijk uit de mode geraakt.

Maar mythologische schilderijen hangen nog steeds in musea. Ze vormen immers een heel belangrijke culturele laag. En alleen kleine hiaten in onze kennis verhinderen dat we er ten volle van kunnen genieten.

Sectie VI. Historisch genre en zijn variëteiten

Onderwerp 27. Mythologisch genre

Mythen, legenden en tradities vormen een belangrijke bron artistieke creativiteit volkeren in de eerste stadia van hun geschiedenis. Dit is een legende over de oude overtuigingen van mensen over de oorsprong van de aarde, natuurverschijnselen, goden, helden en het universum.

IN kunstwerken Het mythologische genre toont geen echte, maar denkbeeldige gebeurtenissen en helden die over buitengewone capaciteiten beschikken.

Mythologisch genre - afbeeldingen van gebeurtenissen en helden van mythen en legendes van verschillende volkeren van de wereld in de beeldende kunst.

Nicolaas Roerich. Svyatogor

Het mythologische genre begon zich te onderscheiden tussen andere genres van de beeldende kunst toen mythen van overtuigingen veranderden in literaire werken, waarvan afbeeldingen door kunstenaars zijn afgebeeld. Oude mythen weerspiegelen het leven en de avonturen van de goden en de heldendaden van helden.

Het mythologische genre bloeide tijdens de Renaissance, toen oude legendes kunstenaars aanmoedigden schilderijen en sculpturen met overeenkomstige onderwerpen te maken. Werken uit het mythologische genre verpersoonlijkten de hoge idealen van de kunst van de oudheid. Vervolgens werden thema's uit mythen toegevoegd aan oude mythen in de kunst. verschillende naties: Scandinavisch, Slavisch, Indiaas en dergelijke.

Vergelijk de weergave van een mythologisch beeld in beeldhouwkunst en schilderkunst.

Diana van Versailles. Romeinse kopie van het Griekse origineel van Leochares

Walter Kraan. Diana en Endymion

De plots van oude mythen raakten wijdverspreid in de schilderkunst, beeldhouwkunst, grafische afbeeldingen van boeken.

Overweeg werken uit het mythologische genre. Ontdek wat oude mythen zij illustreren.

Orpheus, fragment van een oud mozaïek uit Tarsus

Sculptuur van Neptunus (m. Kopenhagen, Denemarken)

Edward Burne-Jones. Spiegel van Venus

IN verschillende tijden Mythologische beelden trokken kunstenaars uit vele landen aan, die ze op hun eigen manier belichaamden.

Overweeg werken uit het mythologische genre in grafiek en schilderkunst. Op welke manier artistieke expressie hebben de kunstenaars een episode uit de mythe onthuld?

Michail Pikov. Hectors afscheid van Andromache

Angelina Kaufman. Hectors afscheid van Andromache

Vergelijken mythologisch beeld Europa in de interpretatie van verschillende kunstenaars (compositie, kleur, decorativiteit, enz.).

Virginia Sterett. Europa op een stier

Valentin Serov. De ontvoering van Europa

Vergelijk het beeld van de legendarische Trojaanse held Aeneas in muurschilderingen en boekafbeeldingen. Besteed aandacht aan kleding, hoeden, wapens. Zijn er nationale motieven te zien in de illustraties van de Oekraïense graficus?

Gewonde Aeneas. Muurschildering in Pompeii

Giovanni Battisto Tiepolo. Venus verschijnt aan Aeneas voor de kust van Carthago (achter Vergilius)

Georgy Narbug. Illustratie bij I. Kotlyarevsky's gedicht "Aeneis"

Praktische taak

Teken een illustratie van het oude mythologische verhaal dat je het meest interesseert (kunstmateriaal naar keuze).

Besteed aandacht aan het creëren van expressieve, karakteristiek beeld hoofdpersoon. Teken kleding, dingen die inherent zijn aan een lang geleden tijdperk.

Voorbeelden van antieke kledij, wapens, ornamenten

Vragen en taken

1. Welke oude mythen komen vaak voor in de beeldende kunst?

2. Noem de soorten beeldende kunst waarin het mythologische genre aan populariteit heeft gewonnen.

Zelfstandig werk voor nieuwsgierigen

1. Vraag aan welke beeldhouwwerken gewijd zijn mythologische karakters oudheid, bestaan ​​op het grondgebied van Oekraïne.

2. Bekijk tekenfilms gebaseerd op de mythen van het oude Griekenland.