Londen D.

Een essay over een werk over het onderwerp: Wat is de zin van het leven? (Gebaseerd op het verhaal van D. London "Love of Life")

Jack London studeerde literaire creativiteit Ongeveer twintig van de veertig jaar dat hij leefde, zijn de successen van de schrijver verbluffend. Tijdgenoten volgden de opkomst en het lot van Jack London met vreugde en onverholen belangstelling. Ze probeerden van de schrijver een levende reclame te maken voor een ‘samenleving van gelijke kansen’, dat wil zeggen Amerika. Hier is bijvoorbeeld de belichaming van ideeën over een echte samenleving: de stiefzoon van een boer, een hardwerkende jongen die niet kon krijgen hoger onderwijs, maar slaagde er toch in zijn droom te verwezenlijken: hij werd een populaire schrijver. Maar in werkelijkheid was alles niet zo eenvoudig. Het leven van Jack London was een soort zelfverbranding omwille van succes. Zo’n strijd was uitputtend. De schrijver was gedoemd ongelooflijke werklasten te verduren omwille van winstgevende rapportage en schrijfwerk.
Jack London schreef: ‘Het is vreemd voor mij om er nu aan te denken hoe onbaatzuchtig ik werkte, hoe arm ik was en hoe hartstochtelijk ik wilde slagen, en ook hoe gelukkig ik was.’
De eerste, zogenaamde noordelijke, verhalen van Jack London verrasten de lezers met een nieuwe formulering van het probleem en hun artistieke belichaming. De helden van deze verhalen werden alleen gelaten met de barre Arctische natuur, die hun kracht op de proef stelde. Als realistische schrijver volgde Jack London in zijn werk de voetsporen van het leven. Mensen werden naar het noorden gedreven door de wens om gemakkelijk geld te verdienen; deze periode werd de ‘goudkoorts’ genoemd. Onder de echte, moedige en sterke helden in het Noorden bevonden zich ook schurken die de wrede wetten van de ‘samenleving van gelijke kansen’ met zich meebrachten: extreem individualisme, de wens om koste wat het kost rijk te worden, een onverzadigbare verslaving aan de ‘gele duivel’. ”. In de harde witte stilte van Alaska is het delirium van de ‘goudkoorts’ op ingewikkelde wijze verweven met hoge romantiek. Dit liet een zeer unieke indruk achter op het karakter van elke inwoner van het Amerikaanse Noorden.
In het verhaal ‘Love of Life’ portretteerde Jack London twee goudzoekende vrienden die naar huis terugkeren na een succesvolle zoektocht naar het gele metaal. Eén van hen verstuikte zijn been en vroeg zijn metgezel om hulp. Maar hij liet zijn kameraad in de problemen achter en trok verder, met een deel van de buit mee. Zijn vriend, alleen gelaten, vecht wanhopig voor het leven. Hij. besluit ondanks de pijn verder te gaan, maar verdwaalt. Lopen met een gewond been wordt steeds moeilijker en de held denkt na over wat hij met zijn deel van de buit moet doen. Hij stond voor de keuze: het goud als extra last wegdoen of alle andere zaken wegdoen. Hij durfde het goud niet achter te laten in het land waar het voorheen toe behoorde. De goudzoeker was uitgeput van de honger. Hij probeerde verschillende keren een patrijs te vangen, maar zonder succes. “Toen hij de patrijs zag wegvliegen, voelde hij zo’n haat jegens haar, alsof ze hem verschrikkelijk kwaad had gedaan.” Hij raakte bewusteloos, werd ijlend over eten, maar toen hij bij zinnen kwam, voelde hij alleen pijn van de honger in zijn maag. Toen de natte sneeuw het vuur had gedoofd, bereikte de reiziger het extreem punt lijden en begon te denken dat sterven niet zo pijnlijk was als leven. Maar door zijn onmacht brak er een eindeloze liefde voor het leven door, die hem dwong steeds weer op te staan ​​en verder te gaan. De held slaagde erin de mensen te bereiken, maar aan het einde van de reis vond er een symbolische gebeurtenis plaats: hij zag de overblijfselen van zijn verraderlijke vriend. Meer voor een lange tijd de overlevende werd achtervolgd door de angst voor verhongering.
Het verhaal van Jack London zet de lezer aan het denken over begrippen als leven en dood, verraad en vriendschap, en de relativiteit van materiële waarden.

Samenstelling

Het is moeilijk om een ​​populairder te onthouden buitenlandse schrijver dan Jack London, die A.V. Loenatsjarski ‘de grote schrijver van Amerika’ noemde. Afkomstig van de mensen haalde hij het beste uit zijn omgeving. “...Ik ging naar de Klondike voor goud. Tegen het einde van het jaar begon de scheurbuik en werd ik gedwongen te vertrekken. Ik bevond me in de Klondike. Iedereen is daar stil. Iedereen denkt. Daar ontwikkelen we een correcte kijk op het leven. Mijn wereldbeeld werd ook gevormd”, schreef Jack London over zichzelf. Zijn wereldbeeld is gebaseerd op een diep geloof in de mens, in zijn sterke punten, zijn capaciteiten, daarom zijn de werken van de schrijver doordrenkt van de geest van de strijd voor gerechtigheid, voor het leven.
De kracht en zwakte van een persoon, zijn ware kwaliteiten komen het duidelijkst tot uiting in complex levenssituaties. Daarom karakteriseert Jack London in zijn verhalen zelden zijn helden. Hij dwingt hen zich te openbaren, toont moed en doorzettingsvermogen in de strijd tegen de krachten van de natuur en maakt een keuze tussen goed en kwaad.
Het allereerste begin van het verhaal 'Love of Life' vertelt ons bijvoorbeeld veel over de helden van het werk. Twee reizigers hinken naar de rivier. Ze zijn allebei moe en uitgeput, hun gezichten drukken ‘geduldige nederigheid uit – een spoor van lange ontberingen.’ Ze begonnen de rivier over te steken, plotseling gleed een reiziger uit op een gladde rots en viel bijna, maar bleef op de been en schreeuwde luid van de pijn. De tweede liep nog steeds vooruit, zonder zelfs maar achterom te kijken. Blijkbaar waren ze al een hele tijd onderweg en hadden ze samen moeilijkheden overwonnen, maar Bill aarzelde niet om zijn kameraad alleen te laten sterven, zonder wapens, water en voedsel. En hij kon niet geloven in het verraad. Hij baande zich moeizaam een ​​weg naar voren en overtuigde zichzelf ervan dat 'Bill natuurlijk op hem wachtte in de schuilplaats. Dat moest hij wel denken, anders had het geen zin om verder te vechten; het enige wat hem nog restte was op de grond liggen en sterven.” We zien dat het voor de held van het verhaal met de dag steeds moeilijker wordt om te bewegen, om voedsel voor zichzelf te vinden, dat hij steeds meer overmand wordt door een gevoel van hopeloosheid. Maar de man blijft op het natte mos kruipen. ondanks het feit dat zijn kleren nat zijn en zijn lichaam koud is; hij blijft vechten voor het leven, bang om te sterven van ondraaglijke honger. Maar dan blijkt dat hem een ​​nog groter gevaar te wachten staat: ‘een gewelddadige dood sterven voordat het laatste verlangen om het leven te behouden in hem door de honger vervaagt.’ Er waren overal wolven die elk moment konden aanvallen en doden. Maar de held van het verhaal is dat wel echte persoon. Hij vond de kracht om de kou, de honger en de angst te overwinnen en besloot de wolf te bevechten. Hij vond ook de kracht om afstand te doen van het goud waarvoor hij riskeerde
leven, omdat in de strijd om het leven de eerste plaats komt echte waarden. Hij zou niet verraden, zou een gewonde vriend niet in de problemen achterlaten. De auteur noemt zijn hoofdpersoon niet bij naam, want dat is wat een man hoort te doen. Tot de laatste ademtocht, met behoud van waardigheid, moed, liefde en verlangen naar het leven.
Is het mogelijk weerstand te bieden aan de kracht die uitgaat van het werk, de veerkracht van het menselijk karakter, zo vakkundig weergegeven door de schrijver?
De werken van Jack London wekken vandaag de dag nog steeds grote belangstelling onder de lezers, dankzij de kracht van de geest, de vastberadenheid van de personages en de energie waarmee de auteur ze vulde. De moed van de helden van zijn verhalen komt voort uit populaire ideeën over menselijke waardigheid. De helden van zijn werken leren ons een diep geloof in de onuitputtelijkheid van menselijke kracht, liefde voor het leven en doorzettingsvermogen, die helpen moeilijkheden te overwinnen, te overleven in barre omstandigheden en als overwinnaar uit elke levenssituatie tevoorschijn te komen.

Geschiedenis van het verhaal

Het verhaal "Love of Life" is geschreven Amerikaanse schrijver Jack London in 1905, gepubliceerd in een verhalenbundel over de avonturen van goudzoekers in 1907. Het lijkt mogelijk dat het verhaal een aandeel aan autobiografie heeft, althans het heeft een echte basis, aangezien de schrijver aanzienlijke levens- en schrijfervaring heeft opgedaan door als matroos op schoeners te varen en deel te nemen aan de verovering van het Noorden tijdens de dagen van de Tweede Wereldoorlog. "goudkoorts". Het leven gaf hem veel indrukken, die hij in zijn werken tot uitdrukking bracht.

Wat bijdraagt ​​aan de authentieke realiteit zijn de geografische details waarmee de auteur het pad van zijn held weergeeft - van Great Bear Lake tot de monding van de Coppermine River, die uitmondt in de Noordelijke IJszee.

Plot, karakters, verhaalidee

Het einde van de 19e eeuw werd gekenmerkt door een hele reeks 'goudkoorts': mensen die op zoek waren naar goud verkenden massaal Californië, de Klondike en Alaska. Een typisch beeld wordt gepresenteerd in het verhaal ‘Love of Life’. Twee vrienden die op zoek waren naar goud (en een behoorlijke hoeveelheid hadden gedolven) hadden de kracht voor de terugreis niet berekend. Er zijn geen voorzieningen, geen patronen, geen mentale en fysieke basisbronnen - alle acties worden automatisch uitgevoerd, alsof ze in een mist zitten. De held, die een beek oversteekt, struikelt en verwondt zijn been. Een kameraad genaamd Bill verlaat hem zonder de minste aarzeling en vertrekt zonder zelfs maar achterom te kijken.

De hoofdpersoon blijft vechten. Hij kan geen dierlijk voedsel krijgen; de vissen uit het meertje ontsnappen, ondanks het feit dat hij handmatig al het water uit het reservoir opschept. Het goud moest vanwege het gewicht worden opgegeven. Bill's lot bleek triest: de naamloze held kwam een ​​stapel roze botten, vodden kleding en een zak met goud tegen.

Het verhaal culmineert in een ontmoeting met een wolf, te ziek en zwak om een ​​man aan te vallen, maar duidelijk in de verwachting dat hij zich zal smullen van het lijk van de man als hij sterft van uitputting en uitputting. De held en de wolf bewaken elkaar, omdat hij zich in gelijke omstandigheden bevindt en in elk van hen spreekt het overlevingsinstinct - de blinde en sterkste liefde voor het leven ter wereld.

De hoofdpersoon doet alsof hij dood is, wachtend tot de wolf aanvalt, en wanneer hij aanvalt, wurgt de man hem niet eens - hij verplettert hem met zijn gewicht en knaagt aan de nek van de wolf.

Vlakbij de zee merkt de bemanning van een walvisschip een absurd, haastig wezen op de kust op, dat naar de waterkant kruipt. De held wordt op het schip toegelaten en al snel merken ze zijn vreemdheid op: hij eet het brood dat voor het avondeten wordt geserveerd niet, maar verbergt het onder de matras. Deze waanzin ontwikkelde zich vanwege de lange, onverzadigbare honger die hij moest ervaren. Dit ging echter snel voorbij.

Het verhaal is gebouwd op de oppositie, eerst van Bill en de naamloze held, daarna van de naamloze held en de wolf. Bovendien verliest Bill in deze vergelijking, omdat er rekening mee wordt gehouden morele criteria en wordt verslagen, maar de wolf blijft op gelijke voet met de held, aangezien de natuur geen medelijden kent, net als een persoon die naar de laatste regel wordt gebracht.

De hoofdgedachte van het verhaal is het idee dat de strijd van de mens met de natuur voor zijn bestaansrecht genadeloos is, ondanks het feit dat de mens ook gewapend is met de rede. In kritieke situaties laten we ons leiden door instinct of liefde voor het leven, en de praktijk leert dat de sterksten overleven. De natuur kent geen medelijden of neerbuigendheid jegens de zwakken, waarbij de rechten van roofdieren en herbivoren gelijk worden gesteld. Vanuit het oogpunt van natuurlijke overleving vond Bill dat hij gelijk had door zich te ontdoen van de ballast in de vorm van een gewonde vriend. Maar het is belangrijker om tot het einde toe mens te blijven.

Nadat hij op de toendra de overblijfselen van zijn overleden kameraad is tegengekomen, verheugt hij zich niet en neemt hij zijn goud voor zichzelf. Hij haast zich niet van honger naar de overblijfselen (hoewel we hem de dag ervoor levende kuikens zien eten), en dit wordt de laatste, extreme manifestatie van menselijke waardigheid.

In de werken van velen beroemde schrijvers weerspiegelt het verhaal van hun leven. Dit kun je vooral duidelijk zien als je de spannende en fascinerende verhalen leest van Jack London, mijn favoriete schrijver. Nadat hij tijdens zijn korte maar turbulente leven veel heeft gezien en meegemaakt, onderwerpt hij zijn helden voortdurend aan tests, dwingt hij hen moeilijkheden te overwinnen en keuzes te maken. En aangezien veel verhalen zich afspelen in Verre Noorden, dan hangt het menselijk leven vaak af van de juiste beslissing.
‘Love of Life’ is een verhaal over de strijd om het bestaan.

Twee helden, totaal verschillend van elkaar, twee verhalen, twee soorten strijd, waarvan er één gedoemd was te verliezen. Ja, verrassend genoeg verloor Bill - gezond en sterk, en liet zijn hongerige kameraad, die zijn been had verstuikt, over aan de genade van het lot, maar tot zijn laatste minuut liet hij de kostbare zak met goud niet los. Goud en de passie voor winst doodden de man in hem, eerst geestelijk en daarna lichamelijk.
We zien de hoofdpersoon heel anders. De auteur geeft hem niet eens een naam, want in dit geval doet het er eigenlijk niet toe. Alleen gelaten, alleen met zijn ziekte en honger, in de wrede omstandigheden van de wilde noordelijke natuur, vecht deze man voortdurend voor het kostbaarste wat hij heeft – voor eigen leven. Hij begrijpt dat goud op zichzelf waardeloos is en dat hij er zonder spijt afstand van zal doen als de tijd daar is. Soms lijkt het erop dat er niets menselijks meer in dit wezen zit, dat de auteur ooit zelfs vergelijkt met een ‘gigantische worm’. De vonk van liefde voor het leven, die ‘in hem niet ten onder wilde gaan en hem vooruit dreef’, stelde hem echter in staat zelfs de dood te verslaan.
Auteur in nogmaals helpt ons te begrijpen dat er niets waardevoller is in de wereld menselijk leven. Echter, op voorwaarde dat waar we het over hebben over het menselijk leven.

(Nog geen beoordelingen)