Hoofdpersoon het verhaal van Mikhail Zoshchenko studeert in de voorbereidende klas van het gymnasium. Hij is zeven jaar oud en zijn ouders noemen hem Minka. Minka heeft oudere zus Lelya, die aan hetzelfde gymnasium studeert.

Op een dag in het gymnasium gebeurde er iets onaangenaams met Minka. De leraar riep hem naar het bord om een ​​gedicht uit zijn hoofd voor te dragen. Maar Minka leerde dit gedicht niet, en de leraar gaf hem er een in zijn dagboek.

Toen Minka na de les het dagboek aan Lele liet zien, zei ze dat het erg was en dat papa Minka geen camera wilde geven voor haar verjaardag. Lelya bood aan de pagina met het slechte cijfer te bedekken, maar Minka was het daar niet mee eens. Met overstuur gevoelens ging hij van het gymnasium naar het park en zat daar lange tijd op een bankje.

En toen Minka naar huis ging, realiseerde hij zich dat hij zijn dagboek in het park was vergeten. Hij keerde terug, maar vond het dagboek niet. Thuis vertelde de jongen zijn vader dat hij zijn dagboek kwijt was. De volgende dag gaf de leraar, nadat hij over het verloren dagboek had gehoord, Minka een nieuw dagboek, maar het bevatte ook het noodlottige dagboek.

Toen gooide Minka boos het dagboek achter het kastje dat in het klaslokaal stond. Als resultaat kreeg hij een derde dagboek, waarin niet alleen een één voor het gedicht stond, maar ook een twee voor gedrag.

'S Avonds bedekte Minka de pagina's met slechte cijfers, zoals Lelya hem adviseerde. De vader, die het dagboek controleerde, merkte niets op. Maar daarmee eindigde de zaak niet. Een vrouw kwam naar hun huis en vond Minkins eerste dagboek in het park. De vader opende het en zag er een. Hij begreep alles, maar schold zijn zoon niet uit. Hij zei alleen dat mensen die liegen er grappig uitzien. Hij zei ook dat de waarheid altijd aan het licht komt.

Na deze woorden schaamde Minka zich en hij gaf toe dat hij het tweede dagboek met een slecht cijfer achter de klaskast had gegooid. Toen hij deze oprechte bekentenis hoorde, was de vader opgetogen. Hij sprak de hoop uit dat Minka nooit meer zou liegen en beloofde hem voor zijn verjaardag een camera te geven.

Diezelfde dag 's avonds kwam Minka's leraar zijn vader vertellen over het dagboek dat in het klaslokaal achter de kast was gevonden. Maar de vader vertelde de leraar dat zijn zoon deze overtreding al had bekend en de leraar verontschuldigde zich en vertrok. Na het gesprek van zijn vader met de leraar beloofde Minka zichzelf altijd de waarheid te vertellen.

Dit is de samenvatting van het verhaal.

Het belangrijkste idee van Zoshchenko's verhaal 'Je hoeft niet te liegen' is dat het geheim altijd duidelijk wordt. Daarom moet je mensen niet misleiden in de hoop iets slechts te verbergen. Minka probeerde zijn vader te misleiden en zijn slechte cijfers te verbergen. Maar hij faalde, de waarheid kwam nog steeds aan het licht.

Het verhaal leert je eerlijk en oprecht te zijn. Toen Minka zelf aan zijn vader toegaf dat hij het tweede dagboek achter de kast had gegooid, was zijn vader opgetogen over de oprechte bekentenis van zijn zoon.

In het verhaal vond ik de vrouw leuk die een verloren dagboek in het park vond, het thuisadres herkende aan de hand van de achternaam op het dagboek en dit dagboek naar Minka's ouders bracht.

Welke spreekwoorden passen bij Zoshchenko's verhaal "Lieg niet"?

Liegen zal niet tot het goede leiden.
Hoe vaak het touw ook draait, er komt een einde aan.
Eerlijkheid is waardevoller dan wat dan ook.

Lees het verhaal “Je hoeft niet te liegen” met afbeeldingen

Ik heb heel lang gestudeerd. Er waren toen nog gymzalen. En leraren noteerden vervolgens voor elke gevraagde les een cijfer in het dagboek. Ze gaven elke score - van vijf tot één.

En ik was heel klein toen ik naar het gymnasium ging, de voorbereidende klas. Ik was nog maar zeven jaar oud.

En ik wist nog steeds niets van wat er in gymzalen gebeurt. En de eerste drie maanden liep ik letterlijk in een mist rond.

En toen zei de leraar op een dag dat we een gedicht uit het hoofd moesten leren:

De maan schijnt vrolijk over het dorp,

Witte sneeuw schittert met blauw licht...

Maar ik heb dit gedicht niet uit mijn hoofd geleerd. Ik heb niet gehoord wat de leraar zei. Ik hoorde het niet, want de jongens die achter me zaten sloegen me met een boek op mijn achterhoofd, smeerden vervolgens inkt op mijn oor, trokken vervolgens aan mijn haar en toen ik verrast opsprong, plaatsten ze een potlood of plaats onder mij. En om deze reden zat ik in de klas, bang en zelfs verbijsterd, en de hele tijd luisterde ik naar wat de jongens achter mij nog meer van plan waren tegen mij.

En de volgende dag belde de leraar me, zoals het toeval wilde, en beval me het toegewezen gedicht uit mijn hoofd te reciteren.

En ik kende hem niet alleen niet, maar ik vermoedde niet eens dat er zulke gedichten in de wereld waren. Maar uit verlegenheid durfde ik de leraar niet te vertellen dat ik deze verzen niet kende. En volledig verbijsterd stond hij aan zijn bureau, zonder een woord te zeggen.

Maar toen begonnen de jongens mij deze gedichten voor te stellen. En dankzij dit begon ik te brabbelen wat ze tegen me fluisterden.

En op dat moment had ik een chronische loopneus, en ik kon met één oor niet goed horen en had daarom moeite om te begrijpen wat ze me vertelden.

Op de een of andere manier slaagde ik erin de eerste regels uit te spreken. Maar als het op de zin aankwam: "Het kruis onder de wolken brandt als een kaars", zei ik: "Het knetterende geluid onder de laarzen doet pijn als een kaars."

Hier werd gelachen onder de studenten. En de leraar lachte ook. Hij zei:

Kom op, geef me je dagboek hier! Ik zal daar een eenheid voor je plaatsen.

En ik huilde omdat het mijn eerste eenheid was en ik nog niet wist wat er gebeurde.

Na de les kwam mijn zus Lelya mij ophalen om samen naar huis te gaan.

Onderweg haalde ik het dagboek uit mijn rugzak, vouwde het open op de pagina waarop het hoofdstuk was geschreven en zei tegen Lele:

Lelya, kijk, wat is dit? De leraar gaf me dit voor het gedicht ‘De maan schijnt vrolijk over het dorp.’

Lelya keek en lachte. Ze zei:

Minka, dit is slecht! Het was je leraar die je een slecht cijfer gaf voor Russisch. Dit is zo erg dat ik betwijfel of papa je een fotografisch apparaat zal geven voor je naamdag, die over twee weken zal zijn.

ik zei:

Dus wat moeten we doen?

Lelya zei:

Een van onze studenten pakte twee pagina's en plakte ze in haar dagboek, waar ze een blok had. Haar vader kwijlde op zijn vingers, maar kon hem er niet aftrekken en zag nooit wat daar zat.

ik zei:

Lelya, het is niet goed om je ouders te bedriegen!

Lelya lachte en ging naar huis. En in een verdrietige bui ging ik de stadstuin in, ging daar op een bankje zitten en, terwijl ik het dagboek openvouwde, keek ik met afgrijzen naar de eenheid.

Ik heb een hele tijd in de tuin gezeten. Toen ging ik naar huis. Maar toen ik het huis naderde, herinnerde ik me plotseling dat ik mijn dagboek op een bankje in de tuin had laten liggen. Ik rende terug. Maar in de tuin op het bankje lag mijn dagboek niet meer. Eerst was ik bang, en toen was ik blij dat ik nu het dagboek met deze vreselijke eenheid niet meer bij me heb.

Ik kwam thuis en vertelde mijn vader dat ik mijn dagboek kwijt was. En Lelya lachte en knipoogde naar mij toen ze deze woorden van mij hoorde.

De volgende dag gaf de leraar, nadat hij had vernomen dat ik het dagboek kwijt was, me een nieuw dagboek.

Ik opende dit nieuwe dagboek in de hoop dat er deze keer niets ergs aan de hand was, maar er was er weer een tegen de Russische taal, nog brutaler dan voorheen.

En toen voelde ik me zo gefrustreerd en zo boos dat ik dit dagboek achter de boekenkast gooide die in ons klaslokaal stond.

Twee dagen later vulde de leraar, nadat hij had vernomen dat ik dit dagboek niet had, een nieuw dagboek in. En naast een één in de Russische taal gaf hij mij een twee in gedrag. En hij zei tegen mijn vader dat hij zeker naar mijn dagboek moest kijken.

Toen ik Lelya na de les ontmoette, vertelde ze me:

Het zou geen leugen zijn als we de pagina tijdelijk zouden verzegelen. En een week na jouw naamdag, als je de camera ontvangt, halen we hem eraf en laten we papa zien wat er in zat.

Ik wilde heel graag een fotocamera kopen, en Lelya en ik plakten de hoeken van de noodlottige pagina van het dagboek af.

's Avonds zei papa:

Kom op, laat me je dagboek zien! Interessant om te weten of je eenheden hebt opgepikt?

Papa begon naar het dagboek te kijken, maar zag daar niets slechts, omdat de pagina was afgeplakt.

En toen papa naar mijn dagboek keek, belde er plotseling iemand op de trap.

Er kwam een ​​vrouw en zei:

Laatst liep ik in de stadstuin en daar vond ik op een bankje een dagboek. Ik herkende het adres van zijn achternaam en bracht het naar u zodat u mij kon vertellen of uw zoon dit dagboek kwijt was.

Papa keek naar het dagboek en toen hij er een zag, begreep hij alles.

Hij schreeuwde niet tegen mij. Hij zei alleen maar zachtjes:

Mensen die liegen en bedriegen zijn grappig en komisch, omdat hun leugens vroeg of laat altijd aan het licht zullen komen. En er is nooit een geval ter wereld geweest waarbij een van de leugens onbekend bleef.

Ik stond rood als een kreeft voor papa en schaamde me voor zijn rustige woorden.

ik zei:

Dit is wat: ik gooide nog een van mijn, de derde, agenda met een unit achter een boekenkast op school.

In plaats van nog bozer op mij te worden, glimlachte en straalde papa. Hij pakte me in zijn armen en begon me te zoenen.

Hij zei:

Het feit dat je dit toegaf, maakte me enorm blij. Je gaf toe wat er had kunnen gebeuren voor een lange tijd onbekend blijven. En dit geeft mij hoop dat je niet meer zult liegen. En hiervoor geef ik je een camera.

Toen Lelya deze woorden hoorde, dacht ze dat papa gek was geworden en nu iedereen cadeaus geeft, niet voor A's, maar voor degenen.

En toen kwam Lelya naar papa toe en zei:

Papa, ik heb vandaag ook een slecht cijfer voor natuurkunde gehaald omdat ik mijn lesje niet heb geleerd.

Maar de verwachtingen van Lelya werden niet waargemaakt. Mijn vader werd boos op haar, schopte haar de kamer uit en zei dat ze onmiddellijk met haar boeken moest gaan zitten.

En toen, 's avonds, toen we naar bed gingen, ging plotseling de bel.

Het was mijn leraar die naar papa kwam. En hij zei tegen hem:

Vandaag waren we ons klaslokaal aan het opruimen, en achter de boekenkast vonden we het dagboek van je zoon. Wat vind je van deze kleine leugenaar en bedrieger die zijn dagboek achterliet zodat je hem niet zou zien?

Papa zei:

Ik heb al persoonlijk van mijn zoon over dit dagboek gehoord. Hij heeft deze daad zelf aan mij toegegeven. Er is dus geen reden om te denken dat mijn zoon een onverbeterlijke leugenaar en bedrieger is.

De leraar zei tegen papa:

Ach, zo is het. Je weet dit al. In dit geval is er sprake van een misverstand. Sorry. Welterusten.

En ik, liggend in mijn bed, terwijl ik deze woorden hoorde, huilde bitter. En hij beloofde zichzelf altijd de waarheid te vertellen.

En dit is inderdaad wat ik nu altijd doe.

Ah, soms kan het heel moeilijk zijn, maar mijn hart is vrolijk en kalm.

Luister online naar het verhaal ‘Je hoeft niet te liegen’

Overzicht van het verhaal “Lieg niet”

1. De eerste drie maanden op het gymnasium.
2. Mijn eerste eenheid.
3. De verdwijning van het dagboek.
4. Nog twee dagboeken met één.
5. Bekentenis.

Dit verhaal is een van de verhalen over de kindertijd van de auteur. De hoofdpersonen zijn de auteur zelf: Minka en zijn zus Lelya. Kleine broertje leert nog steeds de wereld om ons heen, en Lelya haalt weer grappen uit.

Minka ging onlangs naar het eerste leerjaar. Hij was jonger dan de andere jongens, dus hij werd vaak gepest. Eén keer hoorde hij niet wat er thuis moest gebeuren. Het bleek dat hem werd gevraagd om thuis een gedicht uit het hoofd te leren. Op de dag dat het nodig was om te antwoorden, was het Minka die werd gevraagd. Hij wist natuurlijk van niets, maar wilde het niet toegeven. Zijn collega's hielpen hem fluisterend. Maar hij hoorde slecht, dus zei hij wat nodig was. Iedereen begon hem te plagen. De leraar gaf hem een ​​twee. Dit was de eerste slechte beoordeling in zijn leven.

Minka begreep eerst niet eens of het echt zo erg was. Hij vroeg het aan Lelya en zij antwoordde dat dit niet goed was. En het feit dat ze hem hierdoor niets zullen geven voor zijn verjaardag, die zeer binnenkort zal komen. Zijn zus stelde voor dat hij een pagina in zijn dagboek zou bedekken. Dat gezegd hebbende, haar vriendin deed dit en er was niets mis met haar. De jongen wilde zijn ouders niet bedriegen, maar Lelya zei dat hij na zijn verjaardag onmiddellijk de pagina kon afpellen.

Minka heeft zijn ouders nooit bedrogen en weigerde de pagina te bedekken. Maar tijdens de dialoog werd hij bang dat hij zijn eigen dagboek niet van de bank zou halen. Op school scholden ze hem enorm uit en dwongen hem een ​​nieuwe te kopen en er weer twee neer te zetten. Minka was erg boos dat hij het dagboek weggooide en achter de kast vloog.

Waarna een vrouw naar hen toe kwam en een dagboek binnenbracht dat op straat was vergeten. Toen de vader de twee zag, besefte hij waarom zijn zoon het dagboek was vergeten. Toen vertelde Minka alles, ook over het dagboek achter de kast.

Al snel kwam er een lerares naar hen toe met het nieuws dat ze een tweede dagboek had gevonden en dat haar zoon een bedrieger bleek te zijn. De vader antwoordde dat hij alles al wist. Minka zei dat hij niet langer zou bedriegen.

Foto of tekening Je hoeft niet te liegen

Andere vertellingen en recensies voor het dagboek van de lezer

• Samenvatting Fitzgerald Tender is de nacht

  De omstandigheden leidden tot hun persoonlijke ontmoeting, de communicatie ging door, ze werden vrienden, ze werd verliefd. Hij was zich bewust van de gevolgen. Ze had de grillen van een rijke vrouw.

• Samenvatting Schwartz Twee esdoorns

  Het sprookje "Two Maples" van Evgeny Schwartz vertelt over de overwinning van het goede op het kwade en bedrog. De hoofdpersoon in het sprookje kwaadaardige Baba Yaga. Ze is bij iedereen, vloekt en maakt schandalen, fascineert mensen en dieren

• Samenvatting Aan de rand van de Oikumene Efremov

  Het hele leven is een spel, en daarin zijn mensen helemaal geen acteurs, maar slechts één geheel, dat, als het wordt verwijderd, geen spel zal zijn. Het begint allemaal met de regering van Djedefre de Vierde.

• Samenvatting Toergenjev Asya kort en hoofdstuk voor hoofdstuk

  De jonge heer N., afkomstig uit Rusland, geniet van het leven en reist door Europa. In Duitsland ontmoet hij Russische jongeren die zichzelf voorstellen als broer en zus.

• Samenvatting van Platonovs terugkeer

  De hoofdpersoon, Alexey Alekseevich Ivanov, bracht vier jaar door in de oorlog en werd gedemobiliseerd. Ze nemen volgens alle wetten afscheid van hem, er is muziek, respect en liefde van zijn collega's, waarna hij naar huis gaat