De tijd is echter aangebroken om afscheid te nemen, en de kleine, naamloze vrouw, die zichzelf gekscherend een mooie vreemdeling noemde, vertrekt. De luitenant begrijpt niet meteen dat de liefde hem verlaat. In een lichte, gelukkige gemoedstoestand nam hij haar mee naar de pier, kuste haar en keerde zorgeloos terug naar het hotel.

Zijn ziel was nog steeds vol van haar - en leeg, net als de hotelkamer. De geur van haar goede Engelse eau de cologne en haar onafgemaakte kopje maakten de eenzaamheid alleen maar groter. De luitenant haastte zich om een ​​sigaret op te steken, maar sigarettenrook kon de melancholie en spirituele leegte niet overwinnen. Soms gebeurt het dat we begrijpen waarmee geweldig persoon Het lot bracht ons pas samen op het moment dat hij er niet meer was.

De luitenant werd niet vaak verliefd, anders had hij de ervaring geen ‘vreemd avontuur’ genoemd, en zou hij het niet met de naamloze vreemdeling eens zijn geweest dat ze allebei zoiets als een zonnesteek kregen.

Alles in de hotelkamer deed nog steeds aan haar denken. Deze herinneringen waren echter moeilijk; alleen al het kijken naar het onopgemaakte bed versterkte de toch al ondraaglijke melancholie. Ergens daarbuiten, daarachter geopende ramen, een schip met een mysterieuze vreemdeling voer van hem weg.

De luitenant probeerde zich even voor te stellen hoe de mysterieuze vreemdeling zich voelde, zich in haar plaats te voelen. Ze zit waarschijnlijk in een glazen witte salon of op het dek en kijkt naar de enorme rivier die glinstert in de zon, naar de naderende vlotten, naar de gele ondiepten, naar de glanzende afstand van water en lucht, naar deze hele onmetelijke Wolga-vlakte. En hij wordt gekweld door eenzaamheid, geïrriteerd door marktpraat en het piepen van wielen.

Het leven zelf gewoon mens vaak saai en eentonig. En alleen dankzij zulke vluchtige ontmoetingen vergeten mensen alledaagse saaie zaken, waar elk afscheid hoop op geeft nieuwe bijeenkomst, en je kunt er niets aan doen. Maar waar kan de luitenant zijn geliefde ontmoeten? grote stad? Daarnaast heeft ze een gezin, een driejarige dochter. We moeten blijven leven en de wanhoop niet onze geest en ziel laten overnemen, al was het maar ter wille van alle toekomstige ontmoetingen.

Alles gaat voorbij, zoals Julius Caesar zei. In eerste instantie overschaduwt een vreemd, onbegrijpelijk gevoel de geest, maar melancholie en eenzaamheid blijven onvermijdelijk tot het verleden zodra iemand zich weer in de samenleving bevindt, communiceert met interessante mensen. Nieuwe bijeenkomsten - hier beste medicijn van breuken. Het is niet nodig om je in jezelf terug te trekken, om na te denken over hoe je deze eindeloze dag kunt beleven met deze herinneringen, met deze onafscheidelijke kwelling.

De luitenant was alleen in deze godvergeten stad. Hij verwachtte sympathie voor zichzelf te vinden van de mensen om hem heen. Maar de straat versterkte de pijnlijke herinneringen alleen maar. De held kon niet begrijpen hoe je rustig op de kist kon zitten, roken en over het algemeen onzorgvuldig en onverschillig kon zijn. Hij wilde weten of hij de enige was die zo vreselijk ongelukkig was in deze hele stad.

Op de markt deed iedereen niets anders dan zijn waren prijzen. Het was allemaal zo stom en absurd dat de held van de markt wegliep. Ook de luitenant vond geen toevlucht in de kathedraal: ze zongen luid, opgewekt en beslist. Niemand bekommerde zich om zijn eenzaamheid, en de meedogenloze zon brandde onverbiddelijk. De schouderbanden en knopen van zijn jasje werden zo heet dat het onmogelijk was ze aan te raken. De ernst van de interne ervaringen van de luitenant werd verergerd door de ondraaglijke hitte buiten. Gisteren nog, toen hij onder de kracht van de liefde stond, merkte hij de brandende zon niet op. Nu leek het erop dat niets de eenzaamheid kon overwinnen. De luitenant probeerde troost te vinden in alcohol, maar de wodka maakte zijn gevoelens nog intenser. De held wilde zo graag van deze liefde af, en tegelijkertijd droomde hij ervan zijn geliefde weer te ontmoeten. Maar hoe? Hij kende haar achternaam en voornaam niet.

In de herinnering van de luitenant hingen nog steeds de geur van haar lichtbruine en canvas jurk, de schoonheid van haar sterke lichaam en de elegantie van haar kleine handen. Lange tijd kijkend naar het portret van een militair op een fotodisplay, dacht de held na over de vraag of dergelijke liefde nodig is, als dan alles elke dag eng en wild wordt, is het goed als het hart door te veel wordt getroffen liefde, te veel geluk. Ze zeggen dat alles goed is, met mate. Eenmaal sterke liefde na het afscheid wordt het vervangen door afgunst op anderen. Hetzelfde gebeurde met de luitenant: hij begon weg te kwijnen van pijnlijke afgunst op alle mensen die niet leden. Alles rondom zag er eenzaam uit: huizen, straten... Het leek alsof er geen mens in de buurt was. Het enige dat overbleef van de vroegere welvaart was dik wit stof dat op de stoep lag.

Toen de luitenant terugkeerde naar het hotel, was de kamer al opgeruimd en leek leeg. De ramen waren gesloten en de gordijnen waren dichtgetrokken. Slechts een licht briesje kwam de kamer binnen. De luitenant was moe, bovendien was hij erg dronken en lag met zijn handen onder zijn achterhoofd. Tranen van wanhoop rolden over zijn wangen, zo sterk was het gevoel van de machteloosheid van de mens tegenover een almachtig lot.

Toen de luitenant wakker werd, verzachtte de pijn van het verlies een beetje, alsof hij tien jaar geleden afscheid had genomen van zijn geliefde. Het was ondraaglijk om nog langer in de kamer te blijven. Geld voor de held had alle waarde verloren; het is heel goed mogelijk dat de herinneringen aan de stadsbazaar en de hebzucht van de kooplieden nog vers in zijn geheugen lagen. Nadat hij de taxichauffeur royaal had betaald, ging hij naar de pier en een minuut later bevond hij zich op een druk schip dat de vreemdeling volgde.

De actie is tot een ontknoping gekomen, maar helemaal aan het einde van het verhaal legt I.A. Bunin de finishing touch: binnen een paar dagen is de luitenant tien jaar ouder geworden. Omdat we ons gevangen voelen door liefde, denken we niet aan het onvermijdelijke moment van scheiding. Hoe meer we liefhebben, hoe pijnlijker ons lijden is. Deze ernst van het afscheid nemen van de persoon die het dichtst bij je staat, is met niets te vergelijken. Wat ervaart een mens als hij zijn liefde verliest na onaards geluk, als hij door een vluchtige verliefdheid tien jaar ouder wordt?

Het menselijk leven is als een zebra: de witte streep van vreugde en geluk zal onvermijdelijk worden vervangen door een zwarte. Maar het succes van de een betekent niet het falen van de ander. We moeten met een open ziel leven en vreugde schenken aan mensen, en dan zal de vreugde terugkeren in ons leven, vaker zullen we ons hoofd verliezen van geluk dan wegkwijnen in afwachting van een nieuwe zonnesteek. Er is immers niets ondraaglijker dan wachten.

Korte analyse van I. Bunins verhaal "Clean Monday"

De mens heeft, als geen ander aards wezen, het geluk dat hij over rede beschikt en over het vermogen om te kiezen. Een mens kiest zijn hele leven. Nadat hij een stap heeft gezet, staat hij voor de keuze: naar rechts of naar links - waar hij heen moet. Hij doet nog een stap en kiest opnieuw, en zo loopt hij tot het einde van het pad. Sommigen lopen sneller, anderen langzamer, en het resultaat is anders: je zet een stap en valt óf in een bodemloze afgrond, óf je belandt met je voet op een roltrap in de lucht. Een persoon is vrij om zijn baan, passies, hobby's, gedachten, wereldbeelden en liefde te kiezen. Liefde kan voor geld zijn, voor macht, voor kunst, het kan gewone, aardse liefde zijn, of het kan gebeuren dat iemand bovenal, boven alle gevoelens, liefde voor zijn vaderland of voor God plaatst.

In Bunins verhaal "Clean Monday" is de heldin naamloos. De naam is niet belangrijk, de naam is voor de aarde, en God kent iedereen, zelfs zonder naam. Bunin noemt de heldin - zij. Vanaf het allereerste begin was ze vreemd, stil, ongewoon, alsof ze een vreemde was voor de hele wereld om haar heen, terwijl ze er doorheen keek, 'ze bleef aan iets denken, het was alsof ze mentaal ergens in verdiepte; met een boek in haar handen liet ze het vaak zakken en keek vragend voor zich uit." Ze leek uit een heel andere wereld te komen, en om niet herkend te worden in deze wereld, las ze, ging naar het theater, lunchte, dineerde, ging wandelen en volgde cursussen. Maar ze voelde zich altijd aangetrokken tot iets lichters, ongrijpbaars, tot geloof, tot God, en net zoals de Kerk van de Verlosser dicht bij de ramen van haar appartement was, zo was God dicht bij haar hart. Ze ging vaak naar kerken, bezocht kloosters en oude begraafplaatsen.

Korte analyse van I. Bunins verhaal "Clean Monday"

De mens heeft, als geen ander aards wezen, het geluk dat hij over rede beschikt en over het vermogen om te kiezen. Een mens kiest zijn hele leven. Nadat hij een stap heeft gezet, staat hij voor de keuze: naar rechts of naar links - waar hij heen moet. Hij doet nog een stap en kiest opnieuw, en zo loopt hij tot het einde van het pad. Sommigen lopen sneller, anderen langzamer, en het resultaat is anders: je zet een stap en valt óf in een bodemloze afgrond, óf je belandt met je voet op een roltrap in de lucht. Een persoon is vrij om zijn baan, passies, hobby's, gedachten, wereldbeelden en liefde te kiezen. Liefde kan voor geld zijn, voor macht, voor kunst, het kan gewone, aardse liefde zijn, of het kan gebeuren dat iemand bovenal, boven alle gevoelens, liefde voor zijn vaderland of voor God plaatst.

In Bunins verhaal "Clean Monday" is de heldin naamloos. De naam is niet belangrijk, de naam is voor de aarde, en God kent iedereen, zelfs zonder naam. Bunin noemt de heldin - zij. Vanaf het allereerste begin was ze vreemd, stil, ongewoon, alsof ze een vreemde was voor de hele wereld om haar heen, terwijl ze er doorheen keek, 'ze bleef aan iets denken, het was alsof ze mentaal ergens in verdiepte; met een boek in haar handen liet ze het vaak zakken en keek vragend voor zich uit." Ze leek uit een heel andere wereld te komen, en om niet herkend te worden in deze wereld, las ze, ging naar het theater, lunchte, dineerde, ging wandelen en volgde cursussen. Maar ze voelde zich altijd aangetrokken tot iets lichters, ongrijpbaars, tot geloof, tot God, en net zoals de Kerk van de Verlosser dicht bij de ramen van haar appartement was, zo was God dicht bij haar hart. Ze ging vaak naar kerken, bezocht kloosters en oude begraafplaatsen.

En uiteindelijk kwam ze tot een besluit. IN laatste dagen wereldse leven, ze dronk de beker tot de bodem leeg, vergaf iedereen erin Vergevingszondag en werd op “Schone Maandag” gereinigd van de as van dit leven: ze ging naar een klooster. ‘Nee, ik ben niet geschikt om echtgenote te zijn.’ Ze wist vanaf het allereerste begin dat ze geen echtgenote kon zijn. Ze is voorbestemd om een ​​eeuwige bruid te zijn, de bruid van Christus. Ze vond haar liefde, ze koos haar pad. Je zou denken dat ze het huis verliet, maar in werkelijkheid ging ze naar huis. En zelfs haar aardse minnaar vergaf haar hiervoor. Ik vergaf het, ook al begreep ik het niet. Hij kon niet begrijpen dat ze nu 'in het donker kan zien' en 'de poorten verliet' van een vreemd klooster.

Referenties

Om dit werk voor te bereiden, werden materialen gebruikt van de site http://goldref.ru/

Politiek, wetenschap, technologie, cultuur, kunst. Nieuw tijdperk De historische en culturele ontwikkeling werd gekenmerkt door snelle dynamiek en acuut drama. Overgang van klassieke literatuur naar het nieuwe literaire richting ging gepaard met verre van vreedzame processen in het algemene culturele en literaire leven, een onverwacht snelle verandering in esthetische richtlijnen, een radicale vernieuwing van het literaire leven...

Op weg naar het Nieuwe. Een andere dominante stijl van zijn werken, gericht op beschrijving en zelfs topografische nauwkeurigheid, is het landschap dat geassocieerd wordt met een complex georganiseerde situatie artistieke tijd werken. Het lyrische landschap van Bunin, dat vooral het beeld van het Heilige Land belichaamt, is symbolisch, bevat directe aanwijzingen voor de grote gebeurtenissen die hier plaatsvonden en brengt deze over heilige betekenis De Bijbel. Volgens hem ("Vallei ...

Het leven van Alexander Blok zelf zal tragisch zijn, omdat hij, net als zijn lyrische held, zichzelf als een heilig offer zal opofferen in naam van een nieuw leven en nieuw Rusland. Essay-recensie gebaseerd op het verhaal van I.A. Bunin "Schone maandag". Ivan Alekseevich Bunin is een geweldige Russische schrijver, een groot man en moeilijk lot. Hij was een erkende klassieker Russische literatuur, ...

... "dik" literair tijdschrift - "Sovremennye zapiski", en de dood van Bunin in 1953 zullen door tijdgenoten worden gezien als een symbolische voltooiing van deze pagina literaire geschiedenis. In de creativiteit van emigranten bereikt de stijl van Bunin een bijzondere verfijning, het genrebereik breidt zich uit - met een duidelijke neiging om te zoeken in het veld van grote artistieke vormen(roman, essay, verhalenreeks). IN...

>Essays over het werk Clean Monday

Geest en gevoelens

Liefde is een geweldig gevoel, dat soms zo sterk is dat het iemands geest volledig kan onderwerpen. Maar het komt ook voor dat onze geest de controle over onze emoties overneemt, en dan nemen we doordachtere, evenwichtigere en, meestal, correctere beslissingen. Meestal is zo’n rationele benadering van het leven kenmerkend voor mannen, maar in het verhaal ‘Clean Monday’ (1944) van Ivan Alekseevich Bunin is het tegenovergestelde waar.

De hoofdpersoon van dit werk is hartstochtelijk verliefd op een meisje en is “onbeschrijfelijk blij met elk uur dat hij bij haar in de buurt doorbrengt.” Hij ziet dat hun relatie heel vreemd is, aangezien zijn vriendin niet over de toekomst wil praten, de gedachte niet toestaat dat ze ooit de vrouw van een jonge man zou kunnen worden ("Nee, ik ben niet geschikt om een ​​vrouw te zijn" ) en staat hem niet toe een volledige hechte band met haar te krijgen. Tegelijkertijd denkt de held er liever niet over na, maar geeft hij zich eenvoudigweg over aan de wil van zijn gevoelens.

Zo ziet de situatie er helemaal niet uit van de kant van zijn geliefde. Dit meisje gedraagt ​​zich soms heel mysterieus en onbegrijpelijk omdat er veel tegenstrijdigheden in haar ziel zitten. Aan de ene kant houdt ze van haar vriend en houdt ze van het leven dat ze leiden, namelijk uitstapjes naar restaurants en culturele evenementen, samen boeken lezen, wandelen en praten. Aan de andere kant heeft de ziel van het meisje iets anders, zuiverder en hoger nodig. Daarom legt de heldin, vaak liggend op de bank met een boek in haar handen, het neer en ‘kijkt vragend voor zich uit’.

Het meisje voelt zich kalm als ze Russische kerken en tempels bezoekt, en daarom denkt ze erover na of ze zich moet wijden aan het dienen van de Heer. Intellectueel begrijpt de heldin dat alleen dit haar echt gelukkig kan maken, aangezien dan al haar mentale kwelling zeker zal verdwijnen en alleen het geloof zal overblijven. Maar gevoelens voor jonge man laat het meisje nog steeds twijfelen aan de juistheid van een dergelijke keuze.

Zo gaan er enkele maanden voorbij, maar uiteindelijk neemt de heldin haar definitieve beslissing: nadat ze de beker van wereldse genoegens tot op de bodem heeft gedronken, verlaat ze toch haar geliefde en vertrekt naar Tver om eerst een klooster binnen te gaan voor gehoorzaamheid, en dan een klooster te worden. non.

Deze beslissing, gedicteerd door de rede en niet door gevoelens, is erg moeilijk voor de heldin, en daarom zijn haar wimpers nat van de tranen als ze laatste keer drukt haar warme wang tegen het gezicht van haar minnaar. Maar het meisje ziet het nut niet in van het ‘verlengen en vergroten’ van hun gedeelde kwelling. Ze weet dat ze de held nooit zal kunnen geven wat hij echt wil, omdat zij ware doel gaat over het dienen van God.

De mens heeft, als geen ander aards wezen, het geluk dat hij over rede beschikt en over het vermogen om te kiezen. Een mens kiest zijn hele leven. Nadat hij een stap heeft gezet, staat hij voor de keuze: naar rechts of naar links - waar hij heen moet. Hij zet nog een stap en kiest opnieuw, en zo loopt hij tot het einde van het pad. Sommigen lopen sneller, anderen langzamer, en het resultaat is anders: je zet een stap en valt óf in een bodemloze afgrond, óf je belandt met je voet op een roltrap in de lucht. Een persoon is vrij om zijn baan, passies, hobby's, gedachten, wereldbeelden en liefde te kiezen. Liefde kan voor geld zijn, voor macht, voor kunst, het kan gewone, aardse liefde zijn, of het kan gebeuren dat iemand bovenal, boven alle gevoelens, liefde voor zijn vaderland of voor God plaatst. In Bunins verhaal "Clean Monday" is de heldin naamloos.

De naam is niet belangrijk, de naam is voor de aarde, en God kent iedereen, zelfs zonder naam. Bunin noemt de heldin - zij. Vanaf het allereerste begin was ze vreemd, stil, ongewoon, alsof ze een vreemde was voor de hele wereld om haar heen, terwijl ze er doorheen keek, 'ze bleef aan iets denken, het was alsof ze mentaal ergens in verdiepte; met een boek in haar handen liet ze het vaak zakken en keek vragend voor zich uit." Ze leek uit een heel andere wereld te komen, en om niet herkend te worden in deze wereld, las ze, ging naar het theater, lunchte, dineerde, ging wandelen en volgde cursussen. Maar ze voelde zich altijd aangetrokken tot iets lichters, ongrijpbaars, tot geloof, tot God, en net zoals de Kerk van de Verlosser dicht bij de ramen van haar appartement was, zo was God dicht bij haar hart. Ze ging vaak naar kerken, bezocht kloosters en oude begraafplaatsen. En uiteindelijk kwam ze tot een besluit.

In de laatste dagen van haar wereldse leven dronk ze haar kopje tot op de bodem leeg, vergaf iedereen op Vergevingszondag en reinigde zichzelf van de as van dit leven op “Schone Maandag”: ze ging naar een klooster. ‘Nee, ik ben niet geschikt om echtgenote te zijn.’ Ze wist vanaf het allereerste begin dat ze geen echtgenote kon zijn. Ze is voorbestemd om een ​​eeuwige bruid te zijn, de bruid van Christus. Ze vond haar liefde, ze koos haar pad.

Je zou denken dat ze het huis verliet, maar in werkelijkheid ging ze naar huis. En zelfs haar aardse minnaar vergaf haar hiervoor. Ik vergaf het, ook al begreep ik het niet. Hij kon niet begrijpen dat ze nu 'in het donker kan zien' en 'de poorten verliet' van een vreemd klooster.

Dit zou u kunnen interesseren:

1. Aan het laden... Wie weet niet wat liefde is? Bunin "Clean Monday". De mens heeft, als geen ander aards wezen, het geluk dat hij rede heeft en het vermogen om te kiezen. Een mens kiest al zijn...


2. Bezig met laden... "Schone maandag". Wie weet niet wat liefde is? I. Bunin "Schone maandag". De mens heeft, als geen ander aards wezen, het geluk dat hij over rede beschikt en over het vermogen om te kiezen.


3. Aan het laden... Het verhaal “Clean Monday” is verbazingwekkend mooi en tragisch tegelijk. De ontmoeting van twee mensen leidt tot het ontstaan ​​van een prachtig gevoel: liefde. Maar liefde is niet alleen vreugde...


4. Aan het laden... Liefde... draagt ​​bij ideale houding en licht in het alledaagse proza ​​van het leven, wekt de edele instincten van de ziel en laat deze niet grof worden in bekrompen materialisme en grof dierlijk egoïsme.


5. Aan het laden... De mens heeft, als geen ander aards wezen, het geluk dat hij over rede beschikt en over het vermogen om te kiezen. Een mens kiest zijn hele leven. Nadat hij een stap heeft gezet, staat hij voor een keuze: naar rechts...

Essay over het onderwerp "Rede en gevoelens in de werken van Bunin en Kuprin"

Het onderwerp gevoelens en rede is door veel dichters en schrijvers aan de orde gesteld, omdat het altijd dichtbij en interessant is voor lezers. Dit is precies wat de werken van Kuprin en Bunin ons vertellen. Ze laten zien hoe gevoelens complex en veelzijdig kunnen zijn. En de rede is niet altijd een prioriteit, want als er liefde is, kiezen de helden zijn kant en denken ze niet na over wat er later met hen zal gebeuren.

Natuurlijk zitten de helden van de verhalen van deze schrijvers vol conventies, ze gehoorzamen aan berekeningen, hun ambities zijn grotendeels onbegrijpelijk, en soms zijn ze zo vals dat het soms erg moeilijk is om echte gevoelens te zien, omdat ze zwaar vermomd zijn. Desondanks is er in de verhalen van zowel Kuprin als Bunin veel levensbevestigend en mooi, omdat ze veel regels wijdden aan zo'n subliem gevoel als liefde. Maar tegelijkertijd is het de moeite waard om te begrijpen dat de werken van deze twee schrijvers, hoewel vaak verenigd algemeen thema, maar ze brengen het anders over.

Er moet dus worden opgemerkt dat de helden in de verhalen van deze schrijvers echt van elkaar houden, maar dit is zo zeldzaam in het leven. Dit gevoel trekt de personages uit de cyclus van het dagelijks leven en de verveling. Dit duurt natuurlijk niet lang, soms maar een moment, en zelfs sommige helden moeten met hun leven boeten voor dit kortetermijngeluk, maar het is het nog steeds waard.

De werken van Bunin en Kuprin zijn zo realistisch dat ze alledaagse details tot in het kleinste detail met verbazingwekkende waarheidsgetrouwheid weergeven. Bijvoorbeeld in " Gemakkelijk ademen", geschreven door Bunin, scherpt de auteur de aandacht op een ogenschijnlijk onbeduidend detail, zoals het dagboek van een van de heldinnen van het verhaal, maar het is juist dit moment dat de waarheidsgetrouwheid van dit verhaal verraadt.

Er moet echter worden opgemerkt dat schrijvers gevoelens anders behandelen. Kuprin is gevoeliger voor tragedie, dus als zijn helden liefde ervaren, kunnen ze niet tot het einde gelukkig zijn. Zijn lijnen zijn gevuld met lijden en pijn. Tegelijkertijd gelooft Kuprin dat liefde volledig moet worden gegeven, en dat zijn personages tegelijkertijd kwelling en geluk ervaren. Omdat hij de liefde tot het ideaal verheft, ontbreekt de rede vaak in de acties van de helden, en daarom is hun lot altijd erg tragisch. Bijvoorbeeld Romashkov, dat puur is en aardig persoon, offert zichzelf op, en dat allemaal ter wille van Shurochka, die zich onderscheidde door haar voorzichtigheid.

Gevoelens en rede in Bunins werken zijn vaak tegenstrijdig. Als deze auteur over liefde praat, dan is het hectisch, als het over geluk gaat, dan is het ongebreideld. Maar dit alles breekt snel af, waarna bewustzijn en begrip komen. Dit is precies hoe hij de ontmoeting tussen de luitenant en de mooie vreemdeling laat zien, waarover je kunt lezen in “ Zonnesteek" Dit moment was doordrenkt van geluk, maar het kan niet weer tot leven worden gewekt. Wanneer de vreemdeling vertrekt, is de luitenant er kapot van, alsof hij vele jaren ouder is geworden, en dat allemaal omdat het geluk zo plotseling was en het dus alleen maar pijn in zijn ziel achterliet.

Daarom lijkt het mij dat de gevoelens waarover Bunin schrijft in veel opzichten realistischer zijn, ze zijn niet ideaal, zoals die van Kuprin, maar tegelijkertijd mooi en reëel. Beide schrijvers schrijven vaak over liefde; dit onderwerp is voor hen een van de belangrijkste. Maar weinig helden weten het, alleen de echt sensuele en open mensen. Zo laten de schrijvers zien dat liefde alleen kan ontstaan ​​onder die mensen die in de eerste plaats sterk zijn en niet bang zijn zichzelf op te offeren ter wille van de liefde. Daarom zijn gevoelens sterker dan de rede, ze absorberen de held volledig, zelfs als er daarna niets meer overblijft, zijn ze nog steeds blij dat ze liefde hebben kunnen ervaren.