Informatie voor ouders: Sluwe Vos En slimme eend- een leerzaam verhaal van Vitaly Valentinovich Bianki over bosbewoners. De vos, die het eendje wilde opeten, had niets meer. De slimme eend bedroog hem en bleef in leven. Dit kort verhaal Geschikt voor lezen voor het slapengaan. Het is nuttig om te lezen voor kinderen van 2 tot 5 jaar. Zesjarigen kunnen het zelfstandig lezen.

Lees het sprookje De sluwe vos en de slimme eend

Herfst. De sluwe vos denkt:

“De eenden zijn klaar om weg te vliegen. Laat me naar de rivier gaan, dan haal ik een paar eendjes.’

Hij kroop achter een struik vandaan en zag: inderdaad, een hele zwerm eenden vlakbij de kust. Eén eend staat vlak onder de struik en streelt met haar poot de veren in haar vleugel.

Fox grijp haar bij de vleugel!

De Ducky snelde uit alle macht. Ze liet veren achter in de tanden van de Vos.

“Oh jij!.. - De vos denkt. - Het kwam eruit als...

De kudde werd gealarmeerd, vluchtte weg en vloog weg.

Maar deze Eend kon niet bij haar: de vleugel was gebroken, de veren waren eruit gescheurd. Ze verstopte zich in het riet, weg van de kust.

Lis vertrok met niets.

Winter. De sluwe vos denkt:

“Het meer is bevroren. Nu zal mijn Eend niet meer bij mij wegkomen: waar ze ook gaat in de sneeuw, ze zal haar volgen, en ik zal haar spoor volgen.

Ik kwam bij de rivier - dat klopt: poten met zwemvliezen bleven in de sneeuw vlakbij de kust achter. En de Eend zelf zit onder dezelfde struik, helemaal opgeblazen.

Hier komt een bron onder de grond vandaan, waardoor het ijs niet kan bevriezen - een warm gat en er komt stoom uit.

De Vos snelde naar de Ducky en de Ducky dook van hem weg! - en ging onder het ijs.

“Oh jij!.. - De vos denkt. “Ik heb mezelf verdronken...”

Met niets achtergelaten.

Lente. De Sly Fox denkt: “Het ijs op de rivier is aan het smelten. Ik ga een bevroren eendje eten.’

Ik kwam en de Ducky zwom onder de struiken - levend en gezond!

Ze dook toen onder het ijs en sprong in het ijsgat – onder de andere oever: daar lag ook een sleutel.

Zo heb ik de hele winter geleefd.

“Oh jij!.. - De vos denkt. - Stop, nu gooi ik mezelf in het water, achter jou aan...'

Tevergeefs, tevergeefs, tevergeefs! - de Eend kwaakte.

Ze fladderde uit het water en vloog weg.

In de loop van de winter genas haar vleugel en groeiden er nieuwe veren.

Beste vriend, we willen geloven dat het lezen van het sprookje "De sluwe vos en de slimme eend" van Vitaly Bianchi interessant en opwindend voor je zal zijn. Volkslegende kan zijn vitaliteit niet verliezen vanwege de onschendbaarheid van concepten als vriendschap, mededogen, moed, moed, liefde en opoffering. Hoe duidelijk worden de superioriteiten weergegeven lekkers over de negatieve heen, hoe levend en helder zien we de eerste en kleinzielige - de tweede. Elke keer dat je dit of dat epos leest, voel je de ongelooflijke liefde waarmee de beelden worden beschreven. omgeving. Vaak staan ​​​​in kinderwerken de persoonlijke kwaliteiten van de held, zijn weerstand tegen het kwaad, voortdurend proberen de goede kerel van het goede pad te leiden, centraal. Eenvoudig en toegankelijk, over niets en alles, leerzaam en opbouwend: alles zit in de basis en plot van deze creatie. Als je 's avonds dergelijke creaties leest, worden de beelden van wat er gebeurt levendiger en rijker, gevuld met een nieuw scala aan kleuren en geluiden. Het sprookje "De sluwe vos en de slimme eend" van Vitaly Bianchi moet zorgvuldig gratis online worden gelezen, waarbij aan jonge lezers of luisteraars details en woorden worden uitgelegd die voor hen onbegrijpelijk en nieuw voor hen zijn.

Herfst. De sluwe vos denkt:

“De eenden zijn klaar om weg te vliegen. Laat me naar de rivier gaan, dan haal ik een paar eendjes.’

Hij kroop achter een struik vandaan en zag: inderdaad, een hele zwerm eenden vlakbij de kust. Eén eend staat vlak onder de struik en streelt met haar poot de veren in haar vleugel.

Fox grijp haar bij de vleugel!

De Ducky snelde uit alle macht. Ze liet veren achter in de tanden van de Vos.

“Oh jij!.. - De vos denkt. - Het kwam eruit als...

De kudde werd gealarmeerd, vluchtte weg en vloog weg.

Maar deze Eend kon niet bij haar: de vleugel was gebroken, de veren waren eruit gescheurd. Ze verstopte zich in het riet, weg van de kust.

Lis vertrok met niets.

Winter. De sluwe vos denkt:

“Het meer is bevroren. Nu zal mijn Eend niet meer bij mij wegkomen: waar ze ook gaat in de sneeuw, ze zal haar volgen, en ik zal haar spoor volgen.

Ik kwam bij de rivier - dat klopt: poten met zwemvliezen bleven in de sneeuw vlakbij de kust achter. En de Eend zelf zit onder dezelfde struik, helemaal opgeblazen.

Hier komt een bron onder de grond vandaan, waardoor het ijs niet kan bevriezen - een warm gat en er komt stoom uit.

De Vos snelde naar de Ducky en de Ducky dook van hem weg! - en ging onder het ijs.

“Oh jij!.. - De vos denkt. “Ik heb mezelf verdronken...”

Met niets achtergelaten.

Lente. De Sly Fox denkt: “Het ijs op de rivier is aan het smelten. Ik ga een bevroren eendje eten.’

Ik kwam en de Ducky zwom onder de struiken - levend en gezond!

Ze dook toen onder het ijs en sprong in het ijsgat – onder de andere oever: daar lag ook een sleutel.

Zo heb ik de hele winter geleefd.

“Oh jij!.. - De vos denkt. - Stop, nu gooi ik mezelf in het water, achter jou aan...'

Tevergeefs, tevergeefs, tevergeefs! - de Eend kwaakte.

Ze fladderde uit het water en vloog weg.

In de loop van de winter genas haar vleugel en groeiden er nieuwe veren.

VITALIË BIANCHI
DE WILY FOX EN DE SLIMME EEND

Erg. De sluwe Vos denkt: "De eenden zijn klaar om weg te vliegen. Laat me naar de rivier gaan - ik haal een eendje achter de struik vandaan en zag: inderdaad, een hele zwerm eenden vlakbij de kust. Eén Eend staat vlak onder de struik en vingert met haar poot naar de veren in de vleugel. De Eend snelde met al haar kracht de veren in de tanden. - Het brak uit alsof... De kudde was gealarmeerd, stond op en vloog weg. Maar deze Eend bleef: haar vleugel was gebroken, haar veren waren eruit gescheurd met niets achtergelaten.
Winter. De sluwe Vos denkt: "Het meer is bevroren. Nu is de Eend van mij, ze zal niet meer bij mij wegkomen: waar ze ook door de sneeuw gaat, ze zal haar volgen, en ik zal haar op haar spoor vinden." Hij kwam bij de rivier, dat klopt: poten met zwemvliezen bleven in de sneeuw bij de oever achter. En de Eend zelf zit onder dezelfde struik, helemaal opgeblazen. Hier komt een bron onder de grond vandaan, waardoor het ijs niet kan bevriezen - een warm gat en er komt stoom uit. De Vos snelde naar de Ducky en de Ducky dook van hem weg! - en ging onder het ijs. "Oh, jij!... - De vos denkt - Ze heeft zichzelf verdronken..." Hij vertrok met niets.
Lente. De Sly Fox denkt: “Het ijs op de rivier is aan het smelten. Ik kwam en de Ducky zwom onder de struiken - levend en gezond! Ze dook toen onder het ijs en sprong in het ijsgat - onder de andere oever: daar was ook een bron. Zo heb ik de hele winter geleefd. "Oh, jij!.. - De vos denkt - Stop, nu gooi ik mezelf achter je in het water..." - Tevergeefs, tevergeefs, tevergeefs! - de Eend kwaakte. Ze fladderde uit het water en vloog weg. In de loop van de winter genas haar vleugel en groeiden er nieuwe veren.

BIANCHI VITALY VALENTINOVICH (1894-1959) Boeken van de beroemde kinderschrijver Vitaly Valentinovich Bianki bleef in de herinnering van verschillende generaties kinderen, die op hun beurt ouders en vervolgens grootouders werden. Patriottisme, liefde en zorgvuldige houding naar de omgeving inheemse natuur, observatie, bereidheid om zwakke, veelzijdige kennis altijd te hulp te komen - dit is wat iedereen die zich tot zijn werken wendt, wegneemt, niet alleen interessant voor kinderen, maar ook voor volwassenen.

Een ornitholoog door erkenning, een onderzoeker, verkenner en reiziger door zijn manier van leven, een dichter door zijn houding, actief en hardwerkend van aard, met buitengewone literaire vaardigheden, een goede verhalenverteller en gewoon aardig, sociaal, met veel vrienden, volgers, studenten Bianchi werd een van de grondleggers van alle richtingen in de kinderliteratuur, waarbij hij zijn creativiteit wijdde aan de wetenschappelijke en artistieke weergave van het leven in het bos en zijn bewoners.

Beroemde Russische schrijvers L.N. hadden een grote invloed op zijn werk. Tolstoj, I.S. Toergenjev, S.T. Aksakov, D.N. Mamin - Siberisch, Amerikaanse schrijver E. Seton-Thompson. Zijn tijdgenoten en gelijkgestemde mensen waren de meesters van wetenschappelijke en educatieve boeken voor kinderen M. Ilyin, K.G. Paustovsky, V. Zhitkov en zijn studenten en volgers zijn nu erkende kinderschrijvers.

Herfst. De sluwe vos denkt:
“De eenden zijn klaar om weg te vliegen. Laat me naar de rivier gaan, dan haal ik een paar eendjes.’
Hij kroop achter een struik vandaan en zag: inderdaad, een hele zwerm eenden vlakbij de kust. Eén Eend staat vlak onder de struik en streelt met haar poot de veren in haar vleugel.
Fox grijp haar bij de vleugel!
De Ducky snelde uit alle macht. Ze liet veren achter in de tanden van de Vos.
“O jij! - De vos denkt na. - Het kwam er zo uit. ."
De kudde werd gealarmeerd, vluchtte weg en vloog weg.
Maar deze Eend bleef: haar vleugel was gebroken, haar veren waren eruit gescheurd.
Ze verstopte zich in het riet, weg van de kust.
Lis vertrok met niets.
Winter. De sluwe vos denkt:
“Het meer is bevroren. Nu zal mijn Eend niet meer bij mij wegkomen: waar ze ook gaat in de sneeuw, ze zal haar volgen, en ik zal haar spoor volgen.
Ik kwam bij de rivier - dat klopt: poten met zwemvliezen bleven in de sneeuw vlakbij de kust achter. En de Eend zelf zit onder dezelfde struik, helemaal opgeblazen.
Hier komt een bron onder de grond vandaan, waardoor het ijs niet kan bevriezen - een warm gat en er komt stoom uit.
De Vos snelde naar de Ducky en de Ducky dook van hem weg! - En ging onder het ijs.
“O jij!. - De vos denkt na. “Ik heb mezelf verdronken...”
Met niets achtergelaten.
Lente. De sluwe vos denkt:
“Het ijs op de rivier is aan het smelten. Ik ga een bevroren eendje eten.’
Ik kwam en de Ducky zwom onder de struiken - levend en gezond!
Ze dook toen onder het ijs en sprong in het ijsgat – onder de andere oever: daar lag ook een sleutel.
Zo heb ik de hele winter geleefd.
“Oh jij!.. - De vos denkt. - Stop, nu gooi ik mezelf in het water, achter jou aan...'
- Tevergeefs, tevergeefs, tevergeefs! - de Eend kwaakte.
Ze fladderde uit het water en vloog weg.
In de loop van de winter genas haar vleugel en groeiden er nieuwe veren.