De hoofdpersonen van het verhaal van Evgeny Permyak zijn de jongen Seryozha en zijn grootvader. Serezha's grootvader schrijft sprookjes, en de kleinzoon was geïnteresseerd in waar zijn grootvader zijn sprookjes vandaan haalt.

Grootvader vertelde Seryozha dat hij met een pen sprookjes uit de inktpot haalt. Toen de jongen vroeg of het net zoiets was als het vangen van vis met een hengel, antwoordde de grootvader dat het heel anders was om een ​​​​sprookje uit een inktpot te halen.

Eerst moet een persoon leren stokjes uit een inktpot te halen, en dan - kronkels. Als je meer ervaring hebt opgedaan, kun je leren hoe je letters en woorden uit een inktpot kunt halen. En pas daarna kan een sprookje de pen bevatten.

Toen Seryozha naar school ging, begon hij te leren hoe hij alles uit de inktpot kon halen waar zijn grootvader hem over vertelde. Maar het sprookje is voor hem nooit gelukt. Seryozha begon opnieuw van zijn grootvader te achterhalen waarom dit gebeurde? Hij besloot dat zijn inkt dun was en dat zijn pen saai was.

Maar grootvader zei dat niet alleen een inktpot en een pen helpen om een ​​​​sprookje te krijgen. We moeten ook leren onafhankelijk te zijn, zodat we niet afhankelijk zijn van andere mensen. En dan kun je niet alleen een sprookje krijgen, maar ook een groter werk.

Zo is het samenvatting verhaal

Het hoofdidee van Permyaks verhaal ‘De pen en de inktpot’ is dat voor creatieve activiteit instrumenten, zoals een pen en inktpot, zijn verre van effectief hoofdrol. Voor creativiteit zijn de capaciteiten van een persoon belangrijker, evenals zijn kwaliteiten zoals onafhankelijkheid, doorzettingsvermogen en geduld.

Het verhaal leert: in elk bedrijf, inclusief creatief werk, moet je geduldig en volhardend zijn.

In het verhaal vond ik de grootvader van Seryozha leuk, die helemaal op een ongebruikelijke manier beschreef het aan mijn kleinzoon creatief proces het creëren van een sprookje.

Welke spreekwoorden passen bij het verhaal ‘De pen en de inktpot’?

Je kunt niet zonder moeite een vis uit een vijver halen.
Kunst zonder gedachte is als een persoon zonder ziel.
Alles heeft zijn tijd.
Het verhaal begint vanaf het begin, wordt tot het einde gelezen en stopt niet in het midden.

Andersen's sprookjes: pen en inktpot.

Pen en inktpot.

Iemand zei ooit, kijkend naar de inktpot die op het bureau in het kantoor van de dichter stond: “Het is verbazingwekkend wat er uit deze inktpot komt!.. En het eerste dat er nu uit zal komen?.. Ja, echt geweldig!

Precies! Het is gewoon onbegrijpelijk! Ik heb dit zelf altijd gezegd! - de inktpot wendde zich tot de ganzenveer en andere voorwerpen op de tafel die haar konden horen. - Het is geweldig wat er uit mij komt! Het is gewoon ongelooflijk! Ik weet zelf echt niet wat er als eerste zal gebeuren als iemand weer van mij gaat tekenen! Eén druppel van mij is genoeg om een ​​halve pagina te bedekken, en wat er ook maar op past! Ja, ik ben iets geweldigs! Er komen allerlei poëtische creaties uit mij! Al deze levende mensen die anderen herkennen, deze oprechte gevoelens, humor, prachtige beschrijvingen van de natuur!.. Ik begrijp het zelf niet - ik ken de natuur immers helemaal niet - hoe past dit allemaal in mij? Het is echter zo! Al deze luchtige, sierlijke meisjesachtige beelden, dappere ridders op snuivende paarden, en wie komt er nog meer uit mij?.. Ik verzeker je, ik laat dit allemaal gewoon onbewust van mezelf los!

Zeker! - zei de ganzenveer. - Als je de zaak bewust zou benaderen, zou je begrijpen dat je slechts een vat met vloeistof bent. Je hebt me nat gemaakt I Ik kon uitdrukken en op papier zetten wat ik in mij draag! Schrijft veerkracht! Hierover bestaat geen twijfel één persoon, en ik geloof dat de meeste mensen poëzie net zo goed begrijpen als een oude inktpot!

Je bent niet erg ervaren! - maakte bezwaar tegen de inktpot. “Je bent nog maar een week in dienst en bent bijna helemaal uitgeput.” Dus stel je voor dat je dit doet? Je bent maar een dienaar, en ik heb er veel van je gehad - zowel gans als Engels staal! Ja, ik ben er heel bekend mee ganzenveren en met stalen exemplaren! En velen van jullie zullen nog steeds in mijn dienst blijven, terwijl de mens blijft opschrijven wat hij aan mij ontleent!

Inktvat! - zei de veer.

De dichter kwam laat in de avond thuis; hij kwam van een concert van een virtuoze violist en was nog steeds onder de indruk van zijn weergaloze spel. Het instrument van de virtuoos leek over een onuitputtelijke bron van klanken te beschikken: waterdruppels leken te rollen, te rinkelen als parels, vogels tjilpten, er raasde een storm binnen. dennenbos... De dichter verbeeldde zich dat hij de kreet van zijn eigen hart hoorde, uitgestort in een melodie die leek op een harmonieuze vrouwenstem; Het leek erop dat niet alleen de snaren van de viool klonken, maar ook al zijn componenten. Geweldig, buitengewoon! De taak van de violist was moeilijk, en toch leek zijn kunst op spel; de strijkstok leek langs de snaren zelf te fladderen; iedereen, zo leek het, kon hetzelfde doen. De viool zong uit zichzelf, de strijkstok speelde uit zichzelf, de hele essentie leek erin te zitten, maar de meester die ze beheerste, die er leven en ziel in stopte, werd vergeten. Maar de dichter vergat hem niet en schreef dit:

‘Hoe roekeloos zou het zijn als strijkstok en viool zouden opscheppen over hun kunst. En hoe vaak doen wij mensen, dichters, kunstenaars, wetenschappers, uitvinders, generaals dit! We scheppen op, maar uiteindelijk zijn we allemaal slechts instrumenten in de handen van de Schepper. Hem alleen eer en lof! En we hebben niets om trots op te zijn!”

Dit is dus wat de dichter schreef en noemde zijn gelijkenis ‘De virtuoos en het instrument’.

Wat, heeft u gewacht, mevrouw? - zei de pen tegen de inktpot toen ze alleen waren. - Heb je hem hardop horen voorlezen wat ik schreef?

Dat is wat je uit mij hebt gehaald! - zei de inktpot. - Je verdient deze klik volledig met je arrogantie! En je begrijpt niet eens dat ze je uitlachen! Ik gaf je deze klik vanuit mijn eigen gevoel. Laat mij mijn eigen satire ontdekken!

Inkt ziel! - zei de veer.

Handvoetgans! - antwoordde de inktpot.

En iedereen besefte dat ze goed antwoordden, en zo'n bewustzijn is een goede zaak; Met een dergelijk bewustzijn kan men vredig slapen, en zij vielen in slaap. Maar de dichter sliep niet; gedachten roerden in hem als het geluid van een viool, rolden als parels, ritselden als een storm in het bos, en hij hoorde de stem van zijn eigen hart erin, voelde de manifestatie van de Schepper Zelf...

Hem alleen eer en lof!

Iemand zei ooit, kijkend naar de inktpot die op het bureau in het kantoor van de dichter stond: “Het is verbazingwekkend wat er niet uit deze inktpot komt! Zal er deze keer iets uit voortkomen?.. Ja, echt geweldig!”

Precies! Het is gewoon onbegrijpelijk! Ik heb dit zelf altijd gezegd! - de inktpot wendde zich tot de ganzenveer en andere voorwerpen op de tafel die haar konden horen. - Het is geweldig, wat komt er niet uit mij! Het is gewoon ongelooflijk! Ik weet zelf echt niet wat er zal gebeuren als iemand weer van mij gaat tekenen! Eén druppel van mij is genoeg om een ​​halve pagina te beslaan, en er past gewoon zo veel niet op! Ja, ik ben iets geweldigs! Er komen allerlei poëtische creaties uit mij! Al deze levende mensen die de lezers zullen herkennen, deze oprechte gevoelens, humor, prachtige beschrijvingen van de natuur! Ik zal het zelf niet begrijpen - ik ken de natuur helemaal niet - hoe past dit allemaal in mij? Dit is echter zo! Al die luchtige, sierlijke meisjesachtige beelden, dappere ridders op snuivende paarden en wie zijn er nog meer uit mij gekomen en komen er nog meer uit? Ik verzeker je: dit gebeurt allemaal volkomen onbewust!

Rechts! - zei de ganzenveer. - Als je de zaak bewust zou benaderen, zou je begrijpen dat je slechts een vat met vloeistof bent. Je hebt me nat gemaakt, zodat ik kan uitdrukken en op papier kan zetten wat ik in me draag! De pen schrijft! Niemand twijfelt hieraan, en ik geloof dat de meeste mensen poëzie niet minder begrijpen dan een oude inktpot!

Je bent te onervaren! - maakte bezwaar tegen de inktpot. - Hoe lang heb je gediend? Het is nog geen week geleden en ze zijn bijna helemaal versleten. Dus stel je voor dat je dit doet? Je bent slechts een dienaar, en velen van jullie hebben mij bezocht - zowel gans als Engels staal! Ja, ik ben zeer bekend met zowel ganzen- als stalen veren! En velen van jullie staan ​​nog steeds in mijn dienst, zolang de mens blijft opschrijven wat hij van mij leert!

Inktvat! - zei de veer.

De dichter kwam laat in de avond thuis; hij kwam van een concert van een virtuoze violist en was nog steeds onder de indruk van zijn weergaloze spel. De viool leek een onuitputtelijke bron van geluiden te hebben: waterdruppels leken te rollen, te rinkelen als parels, vogels tjilpten of er raasde een storm in een dennenbos. De dichter verbeeldde zich dat hij de kreet van zijn eigen hart hoorde, uitgestort in een melodie die leek op een harmonieuze vrouwenstem. Het leek erop dat niet alleen de snaren van de viool klonken, maar ook al zijn componenten. Geweldig, buitengewoon! De taak van de violist was moeilijk, en toch leek zijn kunst op spelen; de strijkstok leek langs de snaren zelf te fladderen; iedereen, zo leek het, kon hetzelfde doen. De viool zong zichzelf, de strijkstok speelde zichzelf, de hele essentie leek erin te zitten, maar de meester die ze beheerste, die er leven en ziel in stopte, werd eenvoudigweg vergeten. Iedereen vergat het, maar de dichter vergat hem niet en schreef dit:

‘Hoe roekeloos zou het zijn als strijkstok en viool zouden opscheppen over hun kunst. En hoe vaak doen wij, mensen - dichters, kunstenaars, wetenschappers, uitvinders, commandanten! We scheppen op, maar we zijn allemaal slechts hulpmiddelen in de handen van de schepper. Hem alleen eer en lof! En we hebben niets om trots op te zijn!”

Dit is dus wat de dichter schreef en noemde zijn gelijkenis ‘De meester en het gereedschap’.

Wat, heeft u gewacht, mevrouw? - zei de pen tegen de inktpot toen ze alleen waren. - Heb je hem hardop horen voorlezen wat ik schreef?

Dat is wat je uit mij hebt gehaald! - zei de inktpot. - Je verdient deze klik volledig met je arrogantie! En je beseft niet eens dat ze je uitlachen! Ik gaf je deze klik vanuit mijn eigen gevoel. Laat mij mijn eigen satire ontdekken!

Inkt ziel! - zei de veer.

Handvoetgans! - antwoordde de inktpot.

En iedereen besloot dat ze goed hadden geantwoord, en het was prettig om dit te beseffen; Met een dergelijk bewustzijn kan men vredig slapen, en zij vielen in slaap. Maar de dichter sliep niet; gedachten roerden in hem als de klanken van een viool, rolden als parels, ritselden als een storm in het bos, en hij hoorde er de stem van zijn eigen hart in, voelde de adem van de Grote Meester...

Hem alleen eer en lof!

U: Laten we onthouden wie deze items in zijn verhaal introduceert.

D: Grootvader.

U : Waarom introduceert hij ze in zijn toespraak?

D: Mijn kleinzoon vroeg het.

U: Jongens, wat is een inktpot?

D: Inktpot – waar inkt wordt opgeslagen.

U: Een inktpot is een klein vat waarin vloeibare inkt wordt bewaard en dat wordt gebruikt bij het schrijven met een pen.

Inktpotten werden, afhankelijk van het land, het tijdperk en het doel, gemaakt in verschillende maten en uit diverse materialen(steen, glas, porselein, metalen, polymeren), inclusief kostbare. Kan (niet noodzakelijkerwijs) een deksel en standaard hebben.

Een bijzondere variëteitinktpot is een antilek-inktpot, die, dankzij een speciaal ontwerp dat voorkomt dat inkt lekt wanneer deze wordt gekanteld of omgedraaid (de nek is uitgerust met een kegelvormige trechter die in de container is gericht), het mogelijk maakt om te dragenkant-en-klare inkt mee, wat erg belangrijk was vóór de uitvinding van de zuigerpen (met inkt gevuld) en de balpen.

U: Waar gaat deze tekst over? Hoe zou jij dit onderwerp formuleren?

D: Over hoe Seryozha met een pen sprookjes uit een inktpot leerde halen.

U: In hoeveel delen kan deze tekst worden verdeeld?

D: In 4 delen.

U: Laten we de schoolboeken openen en hier zeker van zijn.

Open je studieboeken op pagina 191 en zoek oefening 496.

U: Ik geef je 1 minuut. Kijk naar de tekst. Laten we ons klaarmaken. Ik lees, en jij volgt en markeert delen van de tekst zorgvuldig. Dit hebben wij nodig om een ​​plan te kunnen maken.

U: Waar begint en eindigt deel 1?

D: Het eerste deel begint met de woorden ‘vertel het aan grootvader’ en eindigt met de woorden ‘lieve kleinzoon, met pen en veer’.

U: Waar gaat dit deel over?

D: Dit deel gaat over...

U: Hoe kunnen we dit deel een titel geven?

D: “Waar komen sprookjes vandaan?”

(Schrijf het plan van de leerlingen op in een notitieboekje + het plan staat op het bord).

U: Prima. Schrijf nu het eerste punt van ons plan op in je notitieboekjes (Het planitem wordt geopend op het bord).

U: Deel 1 is een dialoog. Onze taak is om dit deel in te korten zonder de betekenis te veranderen.

We kunnen de hele dialoog in één vertalen complexe zin. Als we dit doen, wordt onze tekst 2 keer ingekort.

Op het bord (inzending opent na discussie):Eens vroeg Seryozha aan zijn grootvader waar hij zijn sprookjes vandaan haalde. Grootvader antwoordde dat het uit een inktpot kwam.

U: Als we het aantal woorden van het eerste deel in het leerboek tellen, dan zijn het er 32 en hebben we 14 woorden, dat wil zeggen dat we het met de helft hebben verminderd.

U: Waar begint en eindigt deel 2?

D: Het tweede deel eindigt met Serezha’s vraag “Waarom is dit, grootvader, zo?”

W: Hoe begrijp je dit deel?

T: Wat betekent het werkwoord “extraheren”? Laten we eens kijken welke synoniemen voor dit woord de schrijver in deze tekst gebruikt?

D: Om het te pakken te krijgen – om het te beschermen, pak je het, trek je het eruit, het blijft niet gepakt.

W: Klopt. Vertel me hoe ik kan begrijpen wat er werd gezegd? Staan er echt letters, woorden, sprookjes op de bodem van de inktpot?

D: Nee.

U: Hier hebben we een allegorie. Maar in feite leerde Seryozha de eenvoudigste dingen op school. Weet je nog hoe je op school leerde schrijven?

T: Hoe noemen we dit onderdeel?

D: “Waarom blijft het sprookje niet hangen?”

U: Goed gedaan. Bekijk hier de gedetailleerde lijst. We moeten onnodige details verwijderen. Laten we een potlood gebruiken om alles wat overbodig is van de afdruk te wissen.

Op het bord: Op school begon Seryozha een sprookje uit een inktpot te halen. Ik heb veel notitieboekjes gevuld, maar het sprookje blijft niet hangen. Toen vroeg hij zijn grootvader: "Waarom is dit, grootvader, zo?"

W: Absoluut gelijk. Goed gedaan.

Hoe kalmeerde de grootvader zijn kleinzoon? Wat heeft hij hem uitgelegd?

T: Vertel me eens, welk deel van de tekst bevat het antwoord van grootvader?

D: In 3 delen.

T: Noem de grenzen van dit deel.

D: Van de woorden ‘maak je geen zorgen’ tot de woorden ‘de pen is scherper’.

U: Oké. Hoe noemen we dit onderdeel?

D: “Opa’s advies.”

U: Goed gedaan. Jongens, wat wil de wijze oude man Seryozha leren?

D: Het feit dat je ervaring moet opdoen, dat je niet egoïstisch mag zijn, is ook op andere manieren nodig. menselijk lot kijk naar binnen. Je moet naar mensen kijken, naar ze luisteren. Je moet openstaan ​​voor de wereld.

U: Goed gedaan, jongens. Rechts. En om dit allemaal te kunnen doen, moet je veel studeren en goed studeren.

U: Wat is het belangrijkste in dit deel, en wat kunnen we niet in de presentatie opnemen?

(op de afdruk benadrukken we wat belangrijk is)

U: Het deel is moeilijk. Grootvaders advies is een allegorie. We gaan nadenken en redeneren over woordenschat.

D: Antoniemen. Vloeistof is bijvoorbeeld dikker, doffer is scherper, enz.

U: Het is niet genoeg om een ​​brief te leren schrijven. Wat moet er gebeuren om een ​​sprookje te maken?

D: Doe ervaring op, dan zullen de woorden zinvol zijn.

U: Zoals u begrijpt: “u zult in meer dan één inktpot kijken”

U: Wat betekent het: “de inkt zal dikker zijn, de inktpot zal dieper zijn, de pen zal scherper zijn?”

U: We moeten dit deel inkorten, zodat we het antwoord van grootvader niet allegorisch opnieuw zullen vertellen, maar in in eenvoudige zin, zoals we begrepen.

Grootvader antwoordde dat de inktpot en de pen niet belangrijk zijn. Je moet met mensen kunnen communiceren, aandacht voor hen hebben.

T: Hoe eindigt het verhaal? Hoe reageerde Seryozha op de woorden van zijn grootvader?

U: Hoe versta je de uitdrukking “je hoofd naar beneden houden”?

U: Is dit een fraseologische eenheid? Wat is de betekenis ervan?

D: Dit is een stabiele uitdrukking die betekent dat er rekening mee moet worden gehouden.

U: Goed gedaan. Hoe zullen we deel 4 noemen?

D: “Grootvaders gelijkenis.”

U: Wat moet er in het laatste deel overblijven zodat we de presentatie kunnen afmaken?

Seryozha herinnerde zich de gelijkenis van zijn grootvader en vertelde die aan anderen.

U: Nu hebben we een verkorte tekst voor ons, die uit 59 woorden bestaat.

Conclusie: Jongens, dankzij het feit dat we de directe rede hebben verwijderd en alleen de belangrijkste, belangrijke dingen hebben overgelaten, werd onze tekst half zo lang als de originele, maar tegelijkertijd verloor hij zijn idee niet.

U: Jongens, hoeveel “foto’s” hebben we gemaakt om de inhoud van de tekst te illustreren?

D: 4

U: Correct, 4. Dat wil zeggen het aantal microonderwerpen en de punten van het plan die in het begin werden geschetst.

Welke conclusie kan worden getrokken over het type spraak van deze tekst?

D: Vertelling.

W: Dat klopt. Welk type toespraak is verhalend?

D: Vertelling is wanneer ze achtereenvolgens vertellen over de gebeurtenissen die met de personages gebeuren. Dit wordt bewezen door de opeenvolging van frameveranderingen.

T: Onder welke stijl van spreken kan deze tekst worden geclassificeerd en waarom?

D: Artistiek, omdat het een parabel, fictie, allegorie is.

U: Oké. En nu zullen we werken aan interpunctie en spelling in de tekst om fouten bij het schrijven te voorkomen.

Phraseologisme is een stabiele combinatie van woorden. Woordenboek Ozhegova geeft ons de betekenis van deze fraseologische eenheid, we zullen het vinden in de woordenboekvermelding voor het woord “ snor" Het gaat vergezeld van het merkteken ‘informeel’. (informeel, dat wil zeggen, behorend tot conversatiestijl). Lexicale betekenis de fraseologische eenheid is als volgt: wikkel het rond - houd er rekening mee, onthoud voor een bepaald doel, houd er rekening mee.

Vergelijking van noten Waar haal jij je sprookjes vandaan? Over hoe Seryozha met een pen sprookjes uit een inktpot leerde halen. Een sprookje komt goed uit als je, Seryozha, niet op jezelf gaat wonen zonder mensen. Ik heb het in mijn hoofd gestopt en het aan anderen verteld. Gesprek tussen opa en kleinzoon over sprookjes. Seryozha studeert op school. Gesprek over helden: grootvader troost zijn kleinzoon. Resultaten van het gesprek.

Deel I Dialoog is een gesprek tussen twee of meer personen. ‘Vertel eens, grootvader,’ vroeg Seryozha ooit, ‘waar haal je sprookjes vandaan?’ - Van de inktpot, mijn vriend, van de inktpot. - Hoe krijg je ze daar weg, opa? - Een pen met een veer, lieve kleinzoon, een pen met een veer.

Deel II van de tekst Seryozha ging naar school. Wat weten we al? Wat is hier het thema? Klopt de woordvolgorde in de zin? Waarom heeft de auteur het verbroken? Ik begon sprookjes uit de inktpot te halen. Wat in deze zin voldoet niet aan de wetten van de syntaxis? Eerst de stokken. Wat is er speciaal aan deze zweethaken. drie zinnen? Dan de brieven. Generalisatie: In de tekst zijn alle zinnen anders opgebouwd.

Samenvatting van de les: Spraakstijl - artistieke soort toespraken - een verhaal in het genre van een gelijkenis Genre - een gelijkenis Gelijkenis - een allegorisch verhaal met een lesthema - over hoe Seryozha leerde 'een sprookje uit een inktpot te halen met een pen'. Het idee is dat als je in meer dan één inktpot kijkt, als je niet op jezelf gaat wonen, je ‘verslaafd raakt aan een sprookje’.